آیا تاکنون در موقعیتی استرس زا قرار گرفته اید؟ آیا در این مواقع دچار استرس شدید؟ چگونه با آن برخورد کردید؟ آیا پیش آمده است با افرادی برخورد داشته باشید که به آسانی از پس استرس برمی آیند؟ افرادی که بتوانند با مشکلات و شرایط سخت به راحتی کنار بیایند و جوری رفتار کنند گویی اتفاقی نیفتاده است؟ این انعطاف پذیری عاطفی است. حتماً می پرسید چگونه آن را در وجود خود ایجاد کنیم و پرورش دهیم؟ نگران نباشید؛ زیرا در ادامه مقاله به بیان راه های ایجاد انعطاف پذیری عاطفی می پردازیم.
گاهی اوقات پیش آمده است که در موقعیتی استرس زا قرار گرفته ایم یا اتفاقی افتاده است که نگران شده ایم. در این شرایط هرکدام از ما واکنش های متفاوتی داریم. برخی افراد در زمانی ناامید و خسته می شوند؛ بنابراین شرایط به راحتی آنها را عصبانی و ناراحت می کنند.
با این حال برخی دیگر در مواجه با جو متشنج و استرس زا، آرامش خود را حفظ می کنند؛ در نتیجه کم پیش می آید عصبانی و ناامید شوند. به معنی دیگر این دسته دارای انعطاف پذیری عاطفی هستند. این ویژگی ارثی و ذاتی نیست و برای اینکه فردی موفق باشید و رشد فردی داشته باشید، باید آن را بیاموزید.
اگر به دنبال یادگیری ویژگی مذکور هستید، لازم است بگوییم که مقاله خوبی را انتخاب کرده اید؛ زیرا در ادامه مقاله راه های دستیابی به آن را بیان خواهیم کرد. توصیه می شود این مقاله را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید تا در هنگام برخورد با مشکلات جمعی همه قادر به همکاری و یاری باشند.
راه های ایجاد انعطاف پذیری عاطفی
همان طور که در بالا گفتیم، انعطاف پذیری عاطفی آموختنی است. در ابتدا نیاز دارید با قانون جذب اعتماد به نفس خود را بالا ببرید؛ زیرا به هر چه فکر کنید و اعتقاد داشته باشید برای شما اتفاق می افتد. پس باور داشته باشید که به هدف خود یعنی ایجاد انعطاف پذیری و استقامت خواهید رسید.
گاهی پیش می آید مقاوم ترین افراد نیز خسته شوند و کم بیاورند. همه روزهایی داشته ایم که همه چیز خلاف میل پیش می رود و متاسفانه حتی کوچک ترین مسائل و اتفاقات ما را به وحشت می اندازد باعث ناامیدی و شکست ما می شود.
در این روزهای ناخوشایندی، اگر زمان و فاصله ای برای بازسازی استقامت و انعطاف پذیری خود ندهیم، خسته و آسیب پذیر می شویم و سلامتی و موفقیت ما در طولانی مدت به خطر می افتد. انعطاف پذیری نیاز به تمرین و آموزش دارد. روش های زیر به ما کمک می کنند طاقت و تحمل خود را بالا ببریم. پس با ما همراه باشید.
راه اول: لحظه ای را به خودگویی اختصاص دهید
اولین مورد از راه های ایجاد انعطاف پذیری، اختصاص زمان برای خودگویی است. در ابتدا، هرچقدر می توانید از فضای استرس زا فرار کنید و نفس بکشید. یکی از کارهای متداول و رایج، وقت گذاشتن برای تنفس است؛ زیرا این کار جواب می دهد.
نفس های عمیق و به اندازه، ذهن و بدن شما را آرام می کنند و وقتی این اتفاق رخ دهد، افکار به سمت درون هدایت می شود. در چنین لحظه ای گفتگوی درونی شروع می شود. خودگویی، مکالمه های درونی مختص هر شخص به شمار می رود.
ذکر این نکته ضروری است که میزان درک ما از خودمان تاثیر مستقیم زیادی روی این دارد که چگونه با خود صحبت کنیم. مثل هر مراوده و ارتباطی، رابطه ما با خود درونی هم می تواند مایه تسلی خاطر و هم بیش از حد وخیم و بحرانی باشد.
خودگویی ما را آموزش می دهد تا با خود با مهرانی و واقع بینانه رفتار کنیم؛ بنابراین توصیه می شود از خود درونی دوری کنید و به غیر از نکات خوب زندگی، موارد مثبت خود را نیز در نظر بگیرید. به بیان دیگر با خود جوری صحبت کنید که با عزیزانتان دوست دارید حرف بزنید.
راه دوم: عوامل استرس زا غیرضروری را از زندگی خود حذف کنید
حذف عوامل استرس زا بی ارزش یکی دیگر از راه های ایجاد انعطاف پذیری عاطفی است. گاهی با وجود آرامشی که داریم، به خود استرسی غیرقابل باور وارد می کنیم. تلفن همراه خود را برمی داریم و به دوستانمان زنگ می زنیم و با امیدی که به این کار کلیشه ای روح نواز داریم، منتظریم تا آنچه را که می خواهیم و ما را آرام می کند را از آنها بشنویم.
به بیان دیگر، قبل از اینکه از شرایط قبل بهبود یابیم و دوباره خود را بسازیم، تلاش می کنیم کار و استرس بیشتری را متحمل شویم. با وجود اینکه به تازگی فرصت نفس کشیدن پیدا کرده ایم، به دنبال تعامل و درگیری بیشتری می گردیم. پس بهتر است همین جا توقف کرده و این عادت اشتباه را ترک کنیم.
برای ترک این عادت، ابتدا، تمام اعلان هایی را که نیاز ندارید را پاک کنید و اگر به آنها برای مواقع ضروری احتیاج دارید به کمترین تماس و پیام کاهش دهید و تمام پیام رسان ها و رسانه های اجتماعی را از روی سیستم های خود حذف نمایید. حتی برنامه های بازی و سرگرم کننده که در زمان های استراحت استفاده می کنید، ممکن است برای شما مسئولیت و استرس بیشتری به بار بیاورد.
در کل هر چیزی را که در طولانی مدت بیشتر از اینکه برای شما آرامش به ارمغان آورد، استرس ایجاد کند را حذف کنید. با این وجود راه هایی که ذکر شدند به تنهایی کافی نیست. پس ما را تا انتهای مقاله همراهی کنید.
راه سوم: بر نکات مثبت زندگی تمرکز کنید و تغییرات را بپذیرید
یکی از راه های ایجاد انعطاف پذیری عاطفی که در حد زیادی موثر به شمار می رود، تمرکز بر نکات مثبت و پذیرش تغییرات است. آیا شما ذاتاً فردی غمخوار و نگران هستید؟ اگر جواب شما مثبت است، پس تغییرات مثبتی همچون ترفیع های شغلی و کاری ممکن است بدون آنکه شما متوجه شوید عاملی بر نگرانی های درونی و عدم اعتماد به نفس شود.
زمان هایی پیش آمده است که نگرانی ها ذهنتان را درگیر کنند و انعطاف پذیری و استقامت را در ضمیر ناخودآگاهتان از پا درآورند. به جای اینکه منتظر باشید چنین اتفاقی رخ دهد، با نگرانی ها و دغدغه های احتمالی مواجه شوید.
همچنین توصیه می شود تلاش کنید قبل از وقوع هر تغییری، نکات مثبت آن را در نظر بگیرید. با خود فکر کنید که آیا در این تغییر فرصت برای یادگیری و رشد مخصوصاً رشد فردی وجود دارد؟ در نظر بگیرید شاید این موقعیت افزایش حقوق را به همراه داشته باشد یا صرفاً در محیط جدید با افراد بیشتری ملاقات می کنید و آشنا می شوید.
بنابراین پیشنهاد می شود در ذهن خود به نکات مثبت را ذکر کنید و سپس آنها را بنویسید. به همین روال، به جای اینکه اجازه دهید استرس شروع شود، شما قادر خواهید بود که از صمیم قلب و همراه با انعطاف پذیری چالش ها و تغییرات را بپذیرید.
در آخر
همان طور که در طول این مقاله با عنوان راه های ایجاد انعطاف پذیری عاطفی بیان کردیم، ویژگی استقامت و انعطاف پذیری ارثی نیست. به این معنی که در فرد خاصی چنین ویژگی وجود ندارد. تنها با آموختن و تمرین مداوم به دست می آید.
ذکر این نکته خالی از لطف نیست که شما برای آموختن این ویژگی نیاز دارید تا اعتماد به نفس بالایی داشته باشید. به همین منظور، از طریق قانون جذب بگویید که از پس هر مشکلی برمی آیید و اعتماد به نفس خود را بالا ببرید.
در آخر خواهشمندیم با معرفی این مقاله به اعضای خانواده، دوستان و آشنایان آنها را در جهت رشد فردی یاری دهید و جامعه را به موفقیت و خوشبختی نهایی هدایت کنید.
منبع:
www.success.com/6-ways-to-build-emotional-resilience/
