هر آنچه در مورد ترس از رانندگی باید بدانید
آمکسو فوبیا یا همان ترس از رانندگی با ماشین است و فردی که این فوبیا را دارد ممکن است تنها با فکر اینکه سوار ماشین شود و به جایی برسد، کاملاً فلج شود. فرد مبتلا ممکن است اضطراب شدیدی را تجربه کند که گاهی اوقات حتی نمی خواهد سوار ماشین شود، در حالی که راننده نیست.
این معضل در دنیای امروز بسیار اذیت کننده است و می تواند همه چیز را تحت شعاع قرار دهد. برخی از آن عبور کرده و زندگی موفقیت آمیز را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر همچنان در آن گیر کرده اند. موفقیت و عبور از این مشکل همگی به خودتان بستگی دارد که بخواهید یا خیر. در ادامه در مورد این موضوع بیشتر صحبت خواهیم کرد.
ترس از رانندگی چیست؟
ترس غیرمنطقی از سوار شدن به ماشین آمکسو فوبیا نامیده می شود. این نوع فوبی خاص است که در طبقه بندی اختلالات اضطرابی در DSM-V قرار می گیرد.
ترس از رانندگی
فردی که از آن رنج می برد، هنگام قرار گرفتن در معرض اتومبیل، اضطراب شدیدی را تجربه می کند. نه تنها قرار گرفتن در معرض، بلکه صرفاً فکر سوار شدن در ماشین می تواند باعث ایجاد اضطراب و وحشت شود. اگر این اضطراب بدتر شود، ممکن است حملات پانیک تمام عیار را نیز تجربه کنید.
افرادی که از آمکسو فوبیا رنج می برند از سوار شدن بر ماشین یا قرار گرفتن در معرض آن اجتناب می کنند. آنها تمام تلاش خود را خواهند کرد که از اضطراب ناشی از این فوبیا فرار کنند. این عمل اجتناب به دلیل احساسات خوشایندی که ایجاد خواهد کرد، فوبیای آنها را حفظ می کند.
با این حال، این اعمال مکرر می تواند به اجبار تبدیل شود و بنابراین، فرد می تواند OCD یا همان ترس رانندگی برایش به وجود بیاید. همان طور که DSM-V نشان می دهد، این اضطراب و اجتناب شدید بر عملکرد اجتماعی و شغلی فرد تأثیر می گذارد.
به عنوان مثال، مبتلایان از سفر با ماشین برای رفتن به مدرسه یا موارد دیگر خودداری می کنند. آنها هر نوع حمل و نقل یا پیاده روی دیگری را برای رفت و آمد ترجیح می دهند.
آنها ممکن است دیر به مدرسه و یا دفتر برسند که می تواند شغل آنها را به خطر بیندازد. اعضای خانواده می توانند به دلیل مشکلاتی که در هنگام کمک به بیمار در سایر وسایل حمل و نقل با آن مواجه می شوند، خسته شوند.
همچنین به عنوان Motorphobia یا Hamaxophobia شناخته می شود، فردی که از این نوع فوبیای خاص رنج می برد، از کشته شدن یا مجروح شدن در تصادف رانندگی می ترسد.
علائم ترس از رانندگی
مانند همه فوبیای خاص دیگر، آمکسو فوبیا نیز به عنوان علامت کانونی اضطراب دارد. افرادی که از ترس غیر منطقی از سوار شدن بر ماشین رنج می برند، اضطراب شدید را می بینند که همان طور که قبلاً ذکر شد می تواند منجر به حملات پانیک شود.
علائم ترس از رانندگی
هنگامی که فرد دچار اضطراب شدید می شود، بدن سایر علائم فیزیولوژیکی را مانند افزایش ضربان قلب یا تپش قلب تجربه می کند.
هنگامی که بیمار فکر می کند اطراف محرک های ترس خود است، به دلیل هجوم آدرنالین به حالت پرواز یا مبارزه می رود. در این حالت، پاسخ های فیزیولوژیکی بدن به فرد کمک می کند در موقعیت های ترسناک تصمیم گیری کند.
آنان تصمیم می گیرند از موقعیت فرار کنند، غش کرده یا از حملات پانیک رنج ببرند یا بمانند و با ترس خود مبارزه کنند.
آمکسو فوبیا، ترس از سوار شدن به ماشین است که توسط افراد به طرق مختلف تجربه می شود. همچنین ممکن است یکی بر اساس تجربیات گذشته و شدت فوبیا، علائم شدیدتری نسبت به دیگری داشته باشد. اگرچه، همانطور که DSM-5 نشان می دهد، فرد باید حداقل ۶ ماه اضطراب را تجربه کند. علائمی که فرد تجربه می کند، عبارت اند از:
- اضطراب بیش از حد هنگام قرار گرفتن در معرض اتومبیل
- اضطراب مفرط هنگام فکر کردن به ماشین سواری
- ناتوانی در مدیریت اضطراب
- حملات پانیک تمام عیار
- اجتناب از مکان ها یا موقعیت هایی که ممکن است فرد با اتومبیل ها روبرو شود
- افزایش ضربان قلب
- تنگی نفس
- تنش عضلانی
- حالت تهوع
- احساس سرگیجه و غش کردن
- ترس از عذاب قریب الوقوع
- تعریق بیش از حد
- لرزش
- گرگرفتگی های سرد و گرم
- دل شوره داشتن
- خشک شدن دهان
- میگرن
- گریه یا جیغ زدن
برای تشخیص، فرد باید حداقل ۳ تا ۵ مورد از این علائم (از جمله اضطراب) را تجربه کند.
علل ترس از رانندگی
آماکسوفوبیا، مانند سایر فوبیاها، هیچ علت شناخته شده ای ندارد. در این حالت، فرد از ترس مجروح شدن یا کشته شدن از سوار شدن بر ماشین می ترسد.
این نوع فوبیاها می توانند نتیجه تعدادی از عوامل مانند بیولوژیک (ژنتیک) یا محیطی (تجارب گذشته یا یادگیری اجتماعی) باشند. ژنتیک به ژن ها و انتقال دهنده های عصبی در بدنتان اشاره دارد.
فردی با سابقه خانوادگی فوبیا و اختلال روانی شانس بیشتری برای ابتلا به اختلال مشابه یا متفاوت در آینده دارد. زیرا ژن های والدین به فرزندانشان منتقل می شود، بنابراین هرگونه تغییر در ژن های والدین به فرزند به ارث می رسد. این تمایل ژنتیکی برای ایجاد اختلال روانی خاص را می توان به عنوان رابطه دیاتز -استرس نیز نام برد.
بر این اساس، فردی که دارای استعداد ژنتیکی است تا زمانی که رویداد محرک وجود نداشته باشد، علائم را بروز نخواهد داد. این رویداد محرک می تواند یک تجربه آسیب زا در گذشته باشد.
علل ترس از رانندگی
برای مثال، ممکن است شخصی تجربه ای نزدیک به مرگ را در ماشین داشته یا شنیده باشد که کسی سفر بدی داشته است. ممکن خواهد بود فردی که از ترس از رانندگی رنج می برد، این ترس را ایجاد کرده باشد، زیرا عزیز خود را در تصادف رانندگی از دست داده است. دلایل دیگر می تواند گزارش ها و آمار رسانه ها باشد.
فردی به دلیل اخبار مربوط به تصادفات رانندگی یا تعداد افرادی که در این حوادث جان خود را از دست می دهند، می تواند به ترس از رانندگی مبتلا شود؛ بنابراین، ژنتیک و عوامل محیطی، هر دو نقش مهمی دارند.
درمان ترس از رانندگی
آماکسوفوبیا، مانند همه فوبیای خاص دیگر، هیچ نوع درمانی انحصاری ندارد که به طور خاص برای درمان آن طراحی شده باشد.
درمان ترس از رانندگی
مانند همه فوبیاهای دیگر، این بیماری با تعدادی از درمان های مختلف از جمله، مواجهه درمانی، درمان شناختی – رفتاری (CBT) و یا داروهایی که اضطراب یا سایر علائم فیزیکی را کاهش می دهند، درمان می شود.
درمان شناختی – رفتاری (CBT)
این از متداول ترین درمان ها برای بیمارانی است که تقریباً همه انواع اختلالات روانی دارند؛ بنابراین، درمانگر به بیمار کمک می کند تا این افکار غیرمنطقی را با افکار منطقی تر جایگزین کند.
بیماران در تجزیه و تحلیل و توجیه احساس خود در مورد قرار گرفتن در معرض اتومبیل کمک می کنند.
درمانگران به آنها کمک می کنند تا دلایل ترس خود را کشف کنند و بعداً افکار متناوب و خوشایند را در اختیار آنها قرار می دهند.
به بیمار گفته می شود که دفتر خاطرات فکری (با ستون ABCD) داشته باشد که جایگزینی برای هر فکر غیرمنطقی که دارد، در هنگام فکر کردن به یک موقعیت خاص، برای او فراهم می کند.
ABCD به شرح زیر است:
- i. یک موقعیت یا رویداد محرک.
- ii. باور فکری که در آن موقعیت تحریک کننده به ذهن فرد می رسد.
- III. پیامدهای علائم و احساسات ناشی از آن رویداد و فکر
- IV. اختلاف افکار منطقی و متناوب ارائه شده توسط درمانگر در تلاش برای مخالفت و به چالش کشیدن آن باورهای غیرمنطقی.
این آخرین بخش از خاطرات فکری چیزی است که واقعاً در کمک به احساس خوب یا کمتر اضطراب، به فرد نقش دارد.
درمان از طریق مواجهه
این یکی از پرکاربردترین روش های درمان بیماران مبتلا به ترس از رانندگی است.
در این درمان، بیمار در بازه زمانی معین در معرض منبع ترس خود قرار می گیرد. برای شروع درمان، درمانگر بیمار را در معرض کمترین محرک های تحریک کننده قرار می دهد، مثلاً تصویری از ماشین. همان طور که درمان پیشرفت می کند و بیمار می تواند احساسات اضطرابی خود را کنترل کند، می توان از تصویرسازی استفاده کرد تا درمان را یک قدم جلوتر برد.
در این بخش از درمان از بیمار خواسته می شود موقعیتی را که در آن سوار ماشین است را تصور کند. در طی این فرایند تصویرسازی، شخص در واقع احساس می کند که در آن موقعیت یا مکان خاص قرار دارد و حواس مختلفی را تجربه می کند.
هنگامی که فرد با موفقیت، بدون احساس اضطراب، این مرحله را با درمان پشت سر گذاشت، سپس در معرض ماشین واقعی قرار می گیرد.
در حالی که بیمار در طول مراحل مختلف درمان در معرض شدت های مختلف محرک ها قرار می گیرد، پزشک معالج به طور هم زمان تمرین های مقابله ای را به او آموزش می دهد. اینها شامل تکنیک های تنفسی یا روش های آرام سازی عضلانی برای کاهش اضطراب آن ها، در شرایطی که در موقعیت واقعی باعث ترس یا اضطراب هستند، می شود.
این موارد به فرد می آموزد که چگونه هنگام قرار گرفتن در معرض محرک های ترس آرام بمانند. قبل از شروع واقعی مواجهه درمانی، پزشک باید شدت ترس بیمار را دریابد و بفهمد آیا او قادر به انجام این درمان خواهد بود، بدون اینکه هیچ آسیب جسمی یا روانی در طول فرایندهای مواجهه به آنان وارد شود یا خیر؟
با این حال، این مراحل با قرار دادن مکرر در معرض آن محرک ها، فرد را نسبت به ترس از اتومبیل بی تفاوت می کند. این روش تا زمانی که یاد بگیرند که موقعیت را بدون حملات اضطراب و هراس تحمل کنند، ادامه پیدا خواهد کرد.
کاهش استرس مبتنی بر آگاهی ذهن (MBSR)
MBSR مدیتیشن درمانی است که برای مدیریت استرس یا اضطراب استفاده می شود. این برنامه ۸ هفته ای شامل جلسات گروهی است.
در این جلسات مدیتیشن آگاهی ذهن و هاتا یوگا انجام می شود. سخنرانی ها و بحث های گروهی نیز برای صحبت در مورد سلامت روان و افزایش تعامل انجام می شود.
در مدیتیشن تمرکز حواس به فرد گفته می شود که به عنوان مثال روی احساساتی که در حین تنفس احساس می شود یا ریتم بالا و پایین رفتن قفسه سینه در طول این فرایند تمرکز کند. این امر توجه فرد را از چیزی استرس زا است به چیزی که خنثی و آرام بخش خواهد بود، منحرف می کند.
برای درمان سریع و مؤثر به بیماران، مجموعه ای از کارهای خانگی نیز داده می شود، به عنوان مثال ۴۵ دقیقه جلسات یوگا و مدیتیشن به مدت ۶ روز در هفته و ثبت نتایج احساسات خود در کتابچه یا دفترچه روزانه به مدت ۱۵ دقیقه.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)
این یکی دیگر از درمان های مؤثر مورد استفاده برای درمان ترس از رانندگی است. بیشتر برای افرادی که از اختلالات شخصیتی رنج می برند، استفاده می شود، اما برای بیمارانی که از این نوع فوبیا رنج می برند نیز مفید است.
مهارت های مقابله ای در گروه DBT آموزش داده می شود که حدود ۶ ماه طول می کشد و می تواند تعدادی افراد (بسته به تعداد افراد عضو گروه) داشته باشد.
نیمه لبخند زدن اولین ماژول DBT است. این تکنیکی خواهد بود که برای بیمارانی که به دلیل افکار غیرمنطقی خود مضطرب هستند، استفاده می شود.
این تکنیک به عنوان «نیمه لبخند» شناخته می شود، زیرا ابتدا به فرد توصیه می شود به محرک هایی فکر کند که او را می ترساند یا ناراحت می کند و در حین انجام این کار به او گفته می شود گوشه های دهان خود را بلند کند.
لبخند زدن آن چیزی نیست که به خلاص شدن از شر این افکار ناخوشایند کمک کند، بلکه توانایی فرد است که خود را از فکر کردن به آن افکار در حالی که نیمه لبخند می زند محدود کند.
آگاهی ذهن، ماژول دوم و تکنیک دیگری است که در گروه های DBT استفاده می شود که به فرد کمک می کند که از شر آن افکار منفی خلاص شود. به افراد گفته می شود که بر زمان حال تمرکز کنند و به آنچه در آن لحظه در اطرافشان می گذرد، توجه داشته باشند.
این به شکستن پیوند بین ذهن آنها و هر فکر منفی که ممکن است در آن زمان به سراغشان بیاید کمک می کند. به عنوان مثال، به شخص گفته می شود که روی نفس خود یا بوی غذای خاصی که به او ارائه می شود تمرکز کند و از حس بویایی خود استفاده کند.
سومین تکنیک یا ماژول DBT مهارت های تحمل پریشانی است. این ماژول به افراد می آموزد که در مواقعی که مضطرب بوده یا از نظر عاطفی تحت فشار هستند، خود را به روش های سالم آرام کنند.
افراد اجازه دارند تصمیمات عاقلانه و منطقی بگیرند و اقدامات فوری انجام دهند، نه اینکه اسیر افکار مخرب عاطفی شوند که ممکن است وضعیت را بدتر کند.
مهارت های پذیرش واقعیت نیز تحت این مدل آموخته می شود تا افراد واقعیت را کاملاً بپذیرند و بعداً برای نحوه رسیدگی به مشکل برنامه ریزی کنند.
یوگا و مدیتیشن
آنها فقط یکی از درمان های متعدد مورد استفاده برای ترس از رانندگی نیستند، بلکه از رایج ترین راه های آرامش هستند که توسط بسیاری از افراد استفاده می شود.
یوگا تمایل دارد حالت مدیتیشن ذهن فرد را در حالی که فرد در وضعیت خاص یوگا قرار دارد، تحریک کند. از طریق یوگا، ذهن به سمت چیزی سازنده تر و آرام تر منحرف می شود و به فرد این امکان را می دهد که از افکار منفی و ناراحت کننده فرار کند.
ترس از رانندگی و مدیتیشن
از بین تعدادی از انواع یوگا، می توان از هر نوع یوگا که دوست دارد بهره برد. هاتا یوگا از انواع مختلف یوگا است. تکنیک های تنفس یا تصاویری که فرد در حالت یوگا ایجاد می کند، عوامل واقعی هستند که باعث می شوند فرد کمتر احساس اضطراب کرده و ذهن، او را از افکار مربوط به ترس خود منحرف کند.
دارودرمانی
داروها برای کاهش علائم فیزیکی ناشی از ترس از رانندگی استفاده می شوند. اثربخشی داروها بسیار سریع است، زیرا حداقل ۲ هفته پس از مصرف دارو، در سلامتی بیماران پیشرفت نشان می دهند. این نوع درمان بیولوژیکی معمولاً در صورتی مؤثرتر است که علت فوبیا فقط ژنتیکی باشد.
با این حال، این داروها نباید بدون تجویز یا مشورت پزشک مصرف شوند. در درمان این فوبیا از دو نوع دارو استفاده می شود.
داروهای ضد اضطراب
داروهایی مانند کلونوپین داروهای ضد اضطراب هستند. آنها بیشتر برای بیمارانی استفاده می شوند که حملات پانیک را تجربه می کنند و همچنین با اتصال به سلول های گیرنده مغز که باعث این علائم ناخوشایند می شوند، اضطراب آنها را کاهش می دهند.
ترس از رانندگی و دارو
داروهای ضد افسردگی
این داروها همان طور که از نامشان پیداست نه تنها افسردگی را درمان می کنند، بلکه در درمان فوبیا نیز بسیار مؤثر هستند. داروهایی مانند پاکسیل باعث کاهش احساسات اضطرابی در فرد می شود و به او آرامش می دهد. آنها باید به صورت روزانه مصرف شوند، اما نه بدون توصیه پزشک.
سخن آخر
چه علت ترس از رانندگی یا هر نوع فوبی خاص دیگری ژنتیک باشد، محیطی یا هر دو، بهترین و مؤثرترین راه درمان آنها استفاده از ترکیبی از هر دو درمان بیولوژیکی (داروها) با درمان شناختی است. با جذب موفقیت با توجه به تجربه پیروزمندانه دیگران، باور اینکه بتوانید شکست دهید را در خود افزایش دهید.
منبع:
