6 نکته برای ایجاد تعادل بین خانواده و کار
منظور از تعادل چیست؟
وقتی به تعادل فکر می کنم، به یاد راه رفتن در یک مسیر صاف می افتم. گاهی اوقات، تصویری که به ذهن می رسد مثل دوچرخه سواری است که وزن ما به طور مساوی بین هر دو طرف پخش می شود. مهم نیست که کدام پا یا پدال جلوتر است، شما نسبت به حرکت به جلو مطمئن هستید.
برای من و برای بسیاری از افراد تعادل بین کار و زندگی دقیقا اینطور نیست. به جای اینکه احساس کنید همه چیز در هر دو طرف یکسان است، ممکن است احساس کنید که همیشه در خطر سقوط هستید و وقتی احساس می کنید که تعادل ندارید، همیشه در مورد حرکت رو به جلو چندان مطمئن نیستید.
اصطلاح «تعادل بین کار زندگی» بسیار مورد بحث قرار می گیرد، اما ممکن است بیش از آنکه مفید باشد، ضرر داشته باشد. اگر از بیشتر متخصصان شاغل بپرسید، احتمالاً نمی گویند که کار و زندگی در همه روزها «متعادل» است. فکر کردن به تعادل به عنوان معیاری برای موفقیت باعث می شود که در بیشتر مواقع احساس شکست کنیم.
کار و زندگی با موج هایی همراه است که می تواند نسبتاً سنگین باشد. وقتی بیش از حد روی تعادل در یک روز یا حتی یک هفته تمرکز کنید شاید واقعاً ناامید، رنجیده یا ناراحت شوید.
کلید طلایی در زندگی واقعاً «تعادل» نیست، بلکه یکپارچگی است. ادغام موفق از وظایف کار یا خانواده یک پروسه طولانی است که در بیش از یک هفته، یک ماه و یک حرفه انجام می شود. به خصوص اگر والدین مسن، همسر بیمار، فرزندان خردسال دارید که (به حق) نیاز به حمایت و توجه بیشتری نیاز دارند. گاهی اوقات پروژه ها و ضرب الاجل های کاری تمرکز بیشتری را از شما می طلبد. ادغام نیازهای کاری روزانه و نیازهای زندگی در مورد یادگیری اولویت بندی مجدد (با شفقت و انعطاف) است، گاهی اوقات به صورت روزانه یا ساعتی.
مراقبت و کار از خانه
برای والدین شاغل، کار از خانه تا حدودی پیچیده بوده است. از بسیاری جهات، افراد تصور و انتظار بیشتری درمورد توانایی ایجاد تعادل بین کار و زندگی دارند. این امر ارتباط زیادی با شرایط داشت مانند زمان بیشتری که با خانواده صرف می شود، زمان کمتری که برای رفت و آمد صرف می شود، استراحت بیشتر و تمرکز کارفرما بر روی رفاه در طول مدت همه گیری کرونا.
از سوی دیگر، همه از کار تمام وقت از خانه لذت نمی بردند. بسیاری از کارمندان دریافتند که پس از ماه ها کار منحصراً از خانه، احساس عدم ارتباط بیشتری می کنند. کار از راه دور و انزوای اجتماعی می تواند تأثیر مخربی بر احساس تعلق به یک مجموعه داشته باشد.
برای کارمندانی که از قبل دچار فرسودگی شغلی شده اند، یا حتی الان دچار فرسودگی شغلی شده اند، این می تواند مانند تیر آخر باشد. والدین شاغل در تلاش برای رسیدگی به مراقبت از کودک، دورکاری، آموزش در خانه و کار ذهنی اداره یک خانواده، در مورد احساسی که تا مرز شکست کشیده شده اند، صحبت می کنند.
تعادل بین خانواده و کار نه تنها یک کار صرفا خوب نیست بلکه بسیار مهم است. ممکن است تا آنجا پیش بروید که بگویید اگر این تعادل برآورده نشود، هیچ راهی برای برآورده کردن پتانسیل کامل خود وجود ندارد.
اما این لزوماً به این معنی نیست که همه چیز به طور منظم تقسیم شده است. این بدان معناست که هر دو طرف زندگی شما در زمانی که به آن نیاز دارند، توجه لازم را دریافت می کنند، به گونه ای که شما را آزاد بگذارند تا با اطمینان به جلو حرکت کنید.
چرا ادغام خانواده و کار بسیار مهم است
ابعاد زیادی وجود دارد که کارمندان شما را در محل کار مشخص می کند. با توجه به تحقیقات و پژوهش ها کارمندان زمانی بهره ورتر و درگیرتر هستند که سازمان آن ها به جای تمرکز صرف بر قابلیت های رهبری سنتی، رویکردی جامع برای رشد خود در پیش بگیرد.
وقتی کارمندان احساس می کنند که نمی توانند به طور موفقیت آمیزی بین کار و زندگی شخصی تعادل برقرار کنند، سطح استرس آنها به طور چشمگیری افزایش می یابد. این استرس، به نوبه خود، احتمال تجربه سایر بیماری های جسمی و روانی را افزایش می دهد. احتمال اضطراب، فرسودگی شغلی، بیماری های قلبی عروقی، افسردگی و سوء مصرف مواد را افزایش می دهد.
استرس نیز احتمال استعفا را افزایش می دهد. موسسه استرس آمریکا گزارش می دهد که 80 درصد از کارمندان به دلیل کار احساس استرس می کنند و تقریباً از هر 5 نفر 1 نفر در نهایت شغل خود را به دلیل آن ترک می کند.
برای مدت طولانی، محیط های کاری و متخصصان این افسانه را پذیرفته اند که فشار بخشی ضروری از عملکرد است. با این حال، این استرس مزمن در واقع عملکرد را تضعیف می کند، در حالی که به سلامت روحی و جسمی آسیب می رساند. فشار عملکرد افراد را بهتر نمی کند. در واقع، شواهد نشان می دهد که اغلب آنها را بدتر می کند؛ و به اصطلاح مزایای کوتاه مدت ارزش تأثیرات بلندمدت بر کارمندان و خانواده های آنها را ندارد.
با گذشت زمان، افرادی که تعادل شغلی و خانوادگی ضعیفی دارند، سلامت کلی کمتر، رضایت شغلی کاهش یافته و چشم انداز مثبت کمتری برای آینده گزارش می دهند. وقت آن است که نگاه دقیق تری به این موضوع داشته باشیم که چگونه کار را، بهتر با زندگی تطبیق دهیم و نه برعکس.
منبع:
