تبدیل پرخاشگری به شفقت

گاهی به نظر می رسد جامعه ای که در آن زندگی می کنیم به طرز دردناکی پر از خشم شده است. دنیایی تهاجمی که در آن انگار همه در رقابت با یکدیگر هستند ، از جنگ پادشاهی حیوانات برای بقا گرفته تا مبارزه دولت های مختلف برای تسلط یا رهبری و منابع این سیاره.

در سطح فردی ، همه حواس ما دائماً با سیل احساساتی مانند ترس، نفرت، درد، حسادت و خیلی چیزهای دیگر بمباران می شوند که همگی یک نتیجه اصلی مشترک دارند و آن هم پرخاشگری است. پرخاشگری به قدری شدید که به اصطلاح خونمان به جوش می آید ، باعث آشفتگی درونی می شود و ما را مجبور به انجام کارهایی می کند که هرگز انجام نمی دادیم. به طور خلاصه، انگار ما را به زامبی های حیوانی تبدیل می کند.

پرخاشگری به موارد زیر اشاره دارد:

• یک رفتار خصمانه یا مخرب بی دلیل.
• حمله، اقدام یا رفتاری که حقوق دیگری را نقض می کند.
• سرکوب خصومت در نتیجه ناامیدی و خشم.

به طور کلی می‌توان پرخاشگری را عملی دانست که نتیجه آن آسیب رساندن به شخص دیگری است، خواه از طریق واکنش های کلامی ، از تهدید تا توهین یا حمله فیزیکی باشد.

پرخاشگری می تواند به راحتی به بخشی از زندگی روزمره فرد تبدیل شود ، به خصوص در این دوران مدرن، که در آن پرخاشگری به عنوان ضرورتی برای بقا در جامعه ای ترویج می شود که به طور فزاینده ای با رقابت و سرگردانی تعریف می شود.

پرخاشگری از صبح هنگام عجله به محل کار شروع می شود. در طول روز، زمانی که با مشتریان، مدیران و همکاران خشمگین و پرخاشگر روبرو می شوید ، ادامه می یابد تا زمانی که تلویزیون را در شب روشن می کنید و عصبانیت و ناراحتیتان به اوج خود می رسد.

آیا عالی نیست اگر بتوانید پرخاشگری را حتی یک درجه پایین بیاورید ، یک مقدار از همه سرزنش ها و سوء استفاده ها کم کنید ، همه چیز را به راحتی مثل تلویزیون خاموش کنید و به خودتان اجازه دهید تا آرامش درونی خود را پیدا کنید؟ و آیا بهتر نیست اگر بتوانید تمام انرژی که باعث عصبانیتتان می شود را به شفقت، خرد و درک عمیق تر از خود ، دیگران و به طور کلی زندگی آرام تبدیل کنید؟

تبدیل پرخاشگری به شفقت و درک

خلاصه سریع:

1. یک قدم به عقب بردارید ، فورا به هر مسئله ای واکنش نشان ندهید. بهتر است کمی تامل کنید!
2. در رفتارتان صداقت داشته باشید. انعکاس دادن احساسات دیگران را متوقف کنید.
3. درکی از دلایل دیگران برای کارهایشان داشته باشید.
4. مسئولیت احساسات خود را بپذیرید. از سرزنش کردن دیگران دست بردارید.
5. هنر مدیتیشن را تمرین کنید.
6. یاد بگیرید که دیگر تحت تأثیر رفتار و حرف های افراد نباشید.
7. آگاه باشید که از چه چیزی می ترسید.

_____________________________________

شماره ۱ : یک قدم به عقب بردارید – از واکنش فوری خودداری کنید

پرخاشگری یک غریزه انسانی است و مانند همه رفتارهای غریزی ما را از درست فکر کردن باز می‌دارد و به الگوی عمل همیشگی ما اجازه می ‌دهد تا موقعیت را تحت کنترل خودش درآورد و ما را به انجام کارهایی سوق می ‌دهد که بعداً از انجام آنها پشیمان می‌ شویم. البته در برخی موارد این رفتار دقیقا همان چیزی است که برای نجات جان شما لازم است. واکنش نشان ندادن به یک حمله فیزیکی می تواند خطرناک باشد.

اما در بیشتر موقعیت ‌های روزمره ، رفتار غریزی پرخاشگرانه می تواند بسیار مشکل ساز باشد، زیرا به هدف اصلی یعنی نجات جان شما منجر نمی شود. اگر کسی به شما توهین کند، خطری شما را تهدید نمی کند ، به همان اندازه که شما در حالی که در ترافیک گیر کرده اید در معرض خطر نیستید. با این حال، ما می ‌توانیم ببینیم که مردم به دلایل بی ‌اهمیتی که ممکن است تصور شود، مانند مواردی که قبلاً ذکر شد، عصبانی می ‌شوند و رفتار پرخاشگرانه از خود نشان می دهند.

بهترین راه برای اجتناب از چنین واکنش فوری (تهاجمی) و در عوض واکنش با خرد و درک چیست؟ چگونه پرخاشگری ایجاد شده را به شفقت تبدیل کنیم؟ اول از همه، یکی از مهم ‌ترین گام ‌ها برای جلوگیری از رفتار غریزی پرخاشگرانه این است که بسته به موقعیت پیش آمده ، از آنچه در حال رخ دادن است، چه از نظر روحی و چه از نظر جسمی، فاصله بگیرید.

اهمیت این نکته را نمی توان به اندازه کافی مورد تاکید قرار داد ، زیرا عادت کرده ایم که به هر چیزی که به عنوان یک تهدید برای ما ظاهر می شود ، واکنش فوری نشان دهیم، حتی اگر آن مسئله پیش پا افتاده باشد. ما فراموش می کنیم قبل از واکنش نشان دادن به مسائل ، درست فکر کنیم. کنار گذاشتن مسئله از ذهنتان، فقط برای یک دقیقه یا بیشتر ، به شما کمک می‌ کند تا متوجه شوید که آن موقعیت چقدر بی ‌اهمیت بوده است و واکنش تهاجمی یا حتی رفتاری بهتر از آن چقدر احمقانه به نظر می ‌رسد. درواقع به شما کمک می ‌کند موقعیت را به شکلی عینی ‌تر و منطقی ‌تر ببینید.

حتی ممکن است متوجه شوید که ذهنیت طرف مقابل چیست و چرا آن شخص کاری را انجام داده است. این روش تصویر واضحی از این که چرا احساس پرخاشگری یا عصبانیت می کنید به شما می دهد و این فرصت را در اختیار شما قرار می دهد که به عنوان یک انسان و نه مثل هر موجودی صرفا بر اساس غریزه رفتار کنید.

شماره ۲ : احساسات دیگران را منعکس نکنید

آیا تا به حال شاهد شروع دعوایی بوده اید؟ شاید تا به حال شاهد درگیری فیزیکی نبوده باشید ، اما مطمئنم که اکثر ما شاهد این بوده ایم که یک مشاجره به یک درگیری بسیار تهاجمی تبدیل شده است. در بیشتر موارد، فردی وجود دارد که از همان ابتدا بسیار پرخاشگرانه رفتار می کند، زیرا به هر طریقی مورد آزار و اذیت قرار گرفته بوده است.

شاید آن فرد دلیل خوبی هم داشته باشد، اما در بیشتر موارد این طور نیست. و کسی وجود دارد که اصلاً ناراحت یا آزرده نشده است ، اما فوراً شروع به واکنش نشان دادن به رفتار فرد مقابل می کند. اساساً او رفتاری انعکاسی از طرف مقابل نشان می دهد و قبل از اینکه متوجه شوند، هر دو در یک درگیری پر از تنش بر سر یکدیگر فریاد   می زنند.

آن کسی نباشید که پرخاشگری طرف مقابل خود را منعکس می کند! سعی کنید رفتار متناسب با خودتان را داشته باشید. اگر به کسی اجازه دهید که پرخاشگری را در شما بر انگیزد ، از قبل در مبارزه ای شکست خورده اید که دیگر هرگز نمی توانید از آن پیروز بیرون بیایید، زیرا در حال مبارزه در زمینی هستید که طرف مقابل در آن حرفه ای است.

از سوی دیگر، متوجه خواهید شد که نه همیشه، اما در بسیاری از موارد زمانی که شما آرام و منطقی بمانید، طرف مقابل شما هم سریع تر آرام می شود. فقط تصور کنید که سر کسی که کاملاً آرام است، فریاد می زنید، کسی که به طور خارق العاده ای از تمام رفتارهای پرخاشگرانه شما، گذر می کند و منطق ناراضی شما را به چالش می کشد. حتی فکر کردن به رفتار پرخاشگرانه در چنین موقعیتی خجالت آور است. این طور نیست؟

شماره ۳: احساس خشم را با مهربانی جایگزین کنید

توانایی همدلی با دیگران، یعنی همان ضرب المثل معروف که ابتدا با کفش های کسی راه برو و سپس درباره او قضاوت کن. به نظر من، داشتن مهارت تبدیل پرخاشگری به مهربانی در زندگی بسیار مهم است. با دیدن مسائل از دیدگاه طرف مقابل، شما شروع به دریافت نیم نگاهی به برخی از دلایل اساسی رفتار این شخص می کنید؛ اما مهم ‌تر از آن، حتی ممکن است خودتان را قانع می کنید که شاید اگر شما هم در موقعیت مشابهی قرار داشتید، واکنش مشابهی نشان می‌ دادید.

با درک کتمل یا حداقل بررسی دقیق دلایل یک فرد، چیزهایی را که معمولاً شما را پر از خشم می‌ کردند، دیگر جدی نمی ‌گیرید. اینکه دلایل این شخص را قبول دارید یا نه مهم نیست. آنچه مهم است این است که شما حالا حداقل می توانید دلایلی را ببینید که یک فرد را به انجام کاری که انجام داده است، واداشته است.

از این نظر، نادیده گرفتن کسی که ممکن است شما را به دلیل بی توجهی عصبانی کرده باشد، برای شما بسیار ساده تر و قابل گذشت کردن باشد. با واکنش نشان ندادن به چنین موردی با پرخاشگری، این شانس را دارید که در عوض دلایل این شخص را کشف کنید. این روش در پذیرش کامل موضوع پیش آمده بیشتر به شما کمک می کند.

زمانی که به عدم واکنش فوری با عصبانیت به چیزی که به نظر می رسد نوعی تهدید پیش پا افتاده برای شماست، عادت کنید، آنگاه می توانید یک قدم به عقب بردارید و شماره ۳ را جایگزین پرخاشگری با شفقت کنید. در موقعیت‌ های روزمره، هر زمان که با چیزهایی که شما را عصبانی می ‌کند مواجه می ‌شوید، درک و شفقت را جایگزین پرخاشگری کنید.

«نگه داشتن خشم مانند چنگ زدن به ذغال داغ به قصد پرتاب آن به سوی دیگری است و این شما هستید که میسوزید.»

بودا

از یک جایی به بعد حتی قبل از اینکه واکنشی احساسی نشان دهید به طور خودکار از دیدگاه طرف مقابل به مسائل نگاه می کنید، این روش به شما امکان می دهد راه حل های عاقلانه تری نسبت به واکنش پرخاشگرانه برای مشکلتان پیدا کنید. انجام این کار همچنین به شما کمک می کند تا متوجه شوید که بسیاری از چیزهایی که ممکن است باعث رنجش شما شده باشد به شما مربوط نیست و اصلاً ارزش توجه شما را ندارد.

شماره ۴: مسئولیت عصبانیت خود را بپذیرید

ما به این باور رسیده ‌ایم این که خشم ناشی از تأثیرات بیرونی است، فقط تا حدی درست است و امری مطلق نیست. در ظاهر، وقتی کسی به ما خیانت می کند، عصبانی می شویم. اگر کسی از ما سوءاستفاده کند یا به ما دروغی بگوید، عصبانی می شویم. به طور خلاصه، هر چیزی که فکر کنیم دروغی بیش نیست، منبع پرخاشگری محسوب می شود.

با این حال، قرار دادن منبع خشم در جایی خارج از خود، به این معنی است که قدرت خود را از بین ببرید. در واقع همان موضوع قدرت تأثیرگذاری و کنترل بر احساسات که گفته شد. این همچنین به معنای وابسته کردن مطلق روحیات خود به دنیای بیرون و در نتیجه برچسب زدن به چیزی که غیرقابل تغییر است اما معمولاً قادر به کنترل آن هستید.

درک اینکه شما مسئول احساسات خود هستید، به جای اینکه تقصیر را به گردن دیگران بیاندازید، یک گام اساسی برای تبدیل پرخاشگری به شفقت و درک است. از سوی دیگر، سرزنش کردن دیگران برای مقابله با پرخاشگری مفید نیست، زیرا باعث می شود صرفا بدون هیچ گونه تأثیری بر موقعیت خود قربانی شوید.

اما واقعاً عصبانیت چیست، اگر آنقدر که من ادعا می کنم تحت تأثیر تأثیرات خارجی نباشد پس خشم یک انتخاب است. انتخاب بین اینکه اجازه دهید موقعیتی که نمی توانید آن را تغییر دهید به گونه ای بر احساسات و عواطف شما تأثیر بگذارد که به معنای واقعی کلمه سلامت روانی شما را مختل کند یا انتخاب این که اجازه ندهید به هیچ وجه به روحیات شما آسیب برساند. این انتخابی است بین اظهار نظری متفاوت به درماندگی خود و اعتراف به اینکه چقدر خود را ناتوان می ‌دانید، یا اینکه ظرفیت روحی شما بالاتر از چنین مسائلی قرار دارد.

شماره ۵: مراقبه (تأمل) را تمرین کنید

مدیتیشن را می توان به عنوان راهبرد شماره ۱ نه تنها برای کنترل پرخاشگری بلکه برای تبدیل آن به درک عمیق تر، سرشار از شفقت و همدلی در نظر گرفت. نشستن آرام بدون انجام هیچ کاری، به جز تنفس، ممکن است برای بسیاری غیرطبیعی به نظر برسد، اما نمی توان از اهمیت مزایای برنامه ریزی روزانه ۱۰ تا ۱۵ دقیقه برای تمرین های مدیتیشن غافل شد.

با تمرکز بر تنفس، ذهن شما آرام ‌تر می ‌شود و به شما اجازه می‌ دهد هر فکری را که شما را ناراحت می ‌کند، شناسایی و رها کنید. هنگامی که خود را در یک حالت آرامش عمیق یافتید، متوجه خواهید شد که رها کردن گذشته و نگرانی در مورد آینده چقدر آسان تر است. از یک جایی به بعد قبل از اینکه عصبانیت در درون شما ظاهر شود، کنترل شرایط را به دست خواهید گرفت و با تمرین مدیتیشن خواهید دانست که چگونه به طور موثر خود را آرام کنید.

شماره ۶: به بی اهمیت بودن بیشتر موقعیت های تحریک کننده عصبانیت توجه کنید

طبقه بندی اهمیت یک موقعیت روشی آسان و در عین حال موثر برای درک بی اهمیت بودن شرایطی است که شما را عصبانی کرده است. انجام این کار به شما کمک می‌ کند تا خود را، با رودررو کردن میزان سادگی موضوع پیش آمده و غیرضروری بودن واکنش تندی که نشان داده اید، به واقعیت بازگردانید.

پس از آن، می ‌توانید روی افزایش چیزی که من «میزان بی ‌اهمیتی» می ‌نامم، کار کنید. این روش بسیار کارآمد است به‌ طوری ‌که به مرور مواردی که قبلا برایتان باعث ایجاد عصبانیت می شدند اهمیت کمتری پیدا می ‌کنند و به شما کمک می‌ کند تا بفهمید که پاسخ دادن با عصبانیت چقدر بی ‌اهمیت است.

شماره ۷: از خودتان بپرسید که از چه می ترسید؟

اگر به این نتیجه رسیدید که در یک موقعیت خاص چیزی برای ترسیدن وجود ندارد، پس دلیلی برای پرخاشگری وجود ندارد. به همین سادگی! آگاه باشید و در صورت امکان سعی کنید از طریق رویارویی چیزهایی که از آنها می ترسید و باعث ایجاد پرخاشگری در شما می شود را از بین ببرید.

• کسی با سرعتی که شما می خواهید رانندگی نمی کند – بی اهمیت و بدون خطر!
• کسی روز بدی دارد و به شما توهین می کند – بی اهمیت و بدون خطر!

 شماره ۸: نقل قول هایی در مورد تبدیل پرخاشگری به شفقت

«پرخاشگری فقط در یک جهت حرکت می کند و آن هم این است که پرخاشگری بیشتری ایجاد می کند.»

مارگارت ویتلی

«کسی که حس عصبانیت داشته باشد و در عین حال صبور باشد، الگویی برای تمام انسان ها می شود.»

لائوتسه

«همه ناامید و پرخاشگر می شوند و من عصبانیتم را روی گیتارم خالی می کنم و نه فرد دیگری.»

پل ولر

«کنترل پرخاشگری بدون آسیب رساندن به دیگران، هنر صلح است.»

موریهه اوشیبا

«بشر باید برای تمام درگیری های انسانی روشی را ایجاد کند که جز انتقام، تجاوز و انتقام باشد. اساس چنین روشی عشق است.»

مارتین لوتر کینگ

استراتژی شما برای تبدیل پرخاشگری به شفقت چیست؟

منبع:

• http://www.planetofsuccess.com/blog/2012/transforming-aggression-into-compassion