همه ما سرمایه هایی داریم که هیچکس قادر نیست از ما برباید. ما مالکان مطلق این سرمایه ها هستیم. خوشبختانه، این سرمایه ها بسیار با ارزش هستند، امّا حیف که معمولاً از وجود آنها غافلیم و قدر آنها را نمیدانیم:
۱-یگانگی و منحصر به فرد بودن:
هر یک از ما موجودی کاملاً منحصر به فرد هستیم. اگر تمام جهان را بگردیم، نمیتوانیم حتی یک نفر مانند خود را بیابیم. حتی دوقلو های همسان با وجود اینکه از نظر جسمی با هم یکسان هستند، از نظر روحیّات و خصوصیّات اخلاقی و فردی با هم تفاوت دارند و یکی نیستند.
دست کم گرفتن وجود یگانه و منحصر به فرد بودن خود، یعنی خودکشی و تخریب شخصیّتمان. آگاهی و اهمیّت دادن به این خصوصیّت، نه تنها خودپسندی و غرور نیست، بلکه لازمهٔ خوشحالی، کامیابی و موفقیت است. مهم نیست که چه میکنیم و که هستیم. همین که بدانیم یگانه و منحصر به فردیم، برای خوشحال و راضی بودن ما کافیست. ما به هرگونه ای که هستیم شگفت انگیز و جالبیم و این چیزی است که هیچکس نمیتواند از ما برباید.
۲-چه احساسی داریم به خودمان:
ممکن است زمان زیادی طول بکشد که یاد بگیریم که درباره خودمان از زاویهٔ دید دیگران قضاوت نکنیم. امّا همین که یاد بگیریم که خود را آن گونه که هستیم بپذیریم، نه بر اساس قضاوت های دیگران، روزگار به کاممان خواهد بود و خوشحالی واقعی را حس خواهیم کرد.
هر یک از ما به این دنیا آمده ایم تا زندگی خود را داشته باشیم و خودمان را کشف کنیم. هرگز طعم خوشحالی و موفقیّت را نخواهیم چشید، در صورتیکه بر اساس عقاید و قضاوت های دیگران زندگی کنیم. بنابر این، نگران قضاوت دیگران درباره خودمان نباشیم. آنچه دیگران درباره ما میپندارند، اهمیّت چندانی ندارد. آنچه که مهم است این است که ما دربارهٔ خود چه احساسی داریم.
۳–تغییر نگرش در زندگی:
اگر همان گونه فکر کنیم که دیگران فکر می کنند، کاری انجام نداده ایم. بینش و نگرش خود را داشته باشیم. کاری را انجام دهیم که برایمان معنا دارد. خودمان را با دیگران مقایسه نکنیم. هر کسی مسیر خاص خود را طی میکند، و هر کسی به طریقی متفاوت به مقاصد خود میرسد. ما مجبور نیستیم برای رسیدن به آنچه که می خواهیم منتظر جور شدن شرایط خارجی و محیطی باشیم. آنچه که برای رسیدن به آرزوهایمان نیاز داریم، قبلاً در وجود خودمان به ودیعه گذاشته شده است.
۴–انگیزه و قدرت شور و اشتیاق:
هرگز برای دنبال کردن آنچه که به آن علاقه داریم و مشتاق هستیم دیر نیست. حتی همین الان نیز میتوانیم این کار را بکنیم. درون خود را بررسی کرده و ببینیم که به چه چیزی علاقه داریم و مشتاقیم. آن را دنبال کنیم، هر آنچه که میخواهد باشد، باشد. مطمئن باشیم که اگر چنین کنیم، از هیچ به همه چیز خواهیم رسید. مهم نیست که به چه چیزی علاقه داریم. شاید آن در نظر ما و دیگران کم اهمیّت و بی ارزش جلوه کند. امّا وقتی به دنبال آن میرویم و آن را میپرورانیم، چیزی تازه و نو خلق خواهد شد که قبلاً نظیر آن وجود نداشته است.
دلیل آن را پیشتر گفتیم. ما موجودی یگانه و منحصر به فرد هستیم، و در نتیجه به دنبال هر چیزی که برویم، حتی اگر قبلاً میلیونها نفر به دنبال آن رفته باشند، از آن پدیده ای جدید و نوظهور خلق خواهیم کرد که قبلاً دیگران خلق نکرده اند.
این سرمایه ای است که دیگران نمیتوانند از ما بربایند. این سرمایه فقط و فقط متعلق به ماست.
۵-عزم و اراده قوی:
زمانیکه در زندگی با چیزی مواجه میشویم که ما را میترساند یا به چالش می کشد، بدانیم که زمان آن است که به واسطه این سختی و چالش رشد کرده و شجاعتر شویم. عزم و ارادهٔ ما در مبارزه با سختیها، به ما کمک می کند که قویتر و بالنده تر شویم. قدر این نعمت خدا دادی را باید دانست.
۶–رفتار و مرام:
روشی را که در برخورد با رفتار و گفتار دیگران داریم، کاملاً منحصر به فرد بوده و یکی از آن چیزهایی است که کسی نمی تواند از ما بگیرد یا برباید. ما کاملاً آزاد و مختاریم که رفتار و واکنش خود را تحت شرایط مختلف انتخاب کنیم. ما می توانیم تحت هر شرایطی خوشحال و مثبت اندیش باشیم. با اینکه یافتن خوشحالی در درون خودمان در برخی مواقع کار چندان آسانی نیست، امّا شکّی نداریم که یافتن آن در دنیای خارج غیرممکن است. خوشحالی هر فرد خوشحال و سرزنده از درون خود او سرچشمه می گیرد و میجوشد. برای همین است که برخی افراد حتی در شرایط نه چندان خوب و رضایتبخش، خوشحال و راضی هستند، و برخی نیز حتی در شرایط خوب ناراحت، ناراضی و ناشکرند. رفتار و حالات ما تحت شرایط مختلف کاملاً در اختیار خود ماست.
۷–قدرت انتشار عشق و محبت و مهربانی:
قدر و اندازهٔ عمر ما در چیزهایی که جمع می کنیم نیست. بلکه بسته به چیزهایی است که می بخشیم و اهداء می کنیم. تقریباً در همه موارد، هر آنچه را که می دهیم به طریقی دریافت می کنیم. پس نگران از دست دادن آنچه که می دهیم نباشیم. کمک به دیگران حتی میتواند در قالب یک لبخند، یا گوشی شنوا برای شنیدن حرفهای یک دردمند باشد. مهربانی کردن به روشهای مختلفی امکانپذیر است که بسیاری از آنها هیچ خرجی ندارند.
مگر نه این است که هر کاری را که می کنیم برای این است که خوشحالی بیشتری نسیبمان شود و حال بهتری پیدا کنیم؟ برای خوشحال شدن و خوشحال ماندن، یکی از ساده ترین راه ها این است که دیگران را خوشحال کنیم و از خوشحالی آنها خوشحال شویم.
۸–امید:
آنچه که شانه های ما را زیر بارهای سنگین خم میکند، خود آن بارها نیست، بلکه نحوهٔ حمل آنهاست. بزرگترین مانع بر سر راه داشتن زندگی ایدهآل، نداشتن اراده و ایمان کافی برای قدم گذاشتن در راه است. راهی که باید به آن امید داشت.
آن صدای ضعیف و لرزان درون ما که وقتی چیزی «غیر ممکن» می نماید، می گوید «شاید…»، امید است. امید نیز هدیه ای از سوی خداست که کسی نمی تواند از ما برباید. امید در ژرفای دل همه انسانها، حتی ناامیدترین آنها یافت می شود. انسان به امید زنده است. با امید به تقویت اراده و ایمان خود بپردازیم.
۹–دانش و تجربیّات:
شخصیّت و عقل ما به مرور زمان شکل می گیرند، و با شکستها، پیروزیها و عبرتها کامل و کاملتر می شوند. تردیدها، دودلی ها و ناشناخته ها شخصیّت و عقل ما را می پرورانند.
اگر راه مشخص و روشنی به سوی موفقیّت وجود داشت، بدون شک همه انسانها در آن گام می نهادند. امّا چنین راهی به این سادگیها در دسترس همگان قرار نمی گیرد. بذر موفقیّت در زمین شکستها و ناکامیها بارور میشود. برای رسیدن به موفقیّت باید ابتدا شکستها را پشت سر گذاشت. موفقیّت در آن سوی پلی است که از شکستها ساخته میشود. شکستها تجربه و دانش لازم برای رسیدن به موفقیّت را به ما می دهند. پس نباید از شکست ترسید و نا امید شد. شکست ما را در رسیدن به موفقیّت مجهز میکند.
روزی ادیسون اختراعی را برای ۱۱۰۰ بار آزمایش کرد و به نتیجه نرسید. یعنی از دید عوام اختراع او با شکست مواجه شد. وقتی به او گفتند که این اختراع با شکست مواجه شده، پاسخ داد:
«من شکست نخوردم. بلکه ۱۱۰۰ راه مختلف را پیدا کردم که به نتیجه نمی رسند.»
۱۰–ایمان به خدا:
ایمان و اعتقاد به خدا بزرگترین سرمایه ای است که انسانها می توانند داشته باشند. ایمان به خدا هر آنچه را که برای داشتن یک زندگی خوب و سعادتمندانه نیاز داریم به ما می دهد. برای انسان با ایمان ناامیدی و یأس معنایی ندارد، تنبلی و کسالت جایی نداشته و شکست نوعی موهبت از جانب خداست که راه های درست را به انسان نشان می دهد. انسان با ایمان به قدرتمندترین نیرو تکیه دارد. اگر به خدا ایمان واقعی داشته باشیم، همه چیز داریم.
با داشتن این سرمایه هایی که هیچکس قادر نیست از ما بگیرد، آیا چیزی برای داشتن یک زندگی سعادتمند و خوب کم داریم؟