چقدر خودتان را دوست دارید؟ چگونه خودمان را دوست داشته باشیم؟
برای شاد بودن باید خودمان را دوست داشته باشیم.
یشتر مردم اگر از آنها سوال شود، احتمالاً می گویند که خودمان را دوست داریم. اما وقتی به رفتاری که با خودمان داریم نگاه می کنیم، جواب دیگری ظاهر می شود. حقیقت ساده ای است که ما با دیگران مهربانانه تر از خودمان رفتار می کنیم. من در مورد فشارها یا باورهای جامعه، مذهب، خانواده یا گروه همسالان حرف می زنم که می خواهند جور خاصی رفتار کنیم، کار خاصی را انجام دهیم، یا به ما می قبولانند که “باید” در دنیایی که ممکن است با خود واقعی مان جور نباشد، حضور داشته باشیم.
هرچقدر زمان بیشتری برای همساز کردن خودمان با انتظارات دیگران صرف کنیم، علاقه و توجه به خودمان را بیشتر از دست خواهیم داد.
اگر واقعاً میخواهیم خودمان را دوست داشته باشیم این هفت کار را انجام ندهیم:
۱-زیاد خودمان را مقید نکنیم.
آنهایی که خودشان را دوست دارند می دانند چگونه به خیلی چیزها “نه” بگویند بنابر این می توانند به چیزهایی که واقعاً برای شان مهم است “بله” بگویند. هرچند دیگران ممکن است سعی کنند مدام ما را برای موافقت کردن تحت فشار بگذارند، اما تعیین حد و حدود برای زمان و انرژی مان، علامت خوبی برای دوست داشتن خودمان است.
۲-از کمک خواستن نترسیم.
می دانیم که چه زمانی مسئولیت نپذیریم و می دانیم که مجبور نیستیم برای همه افراد همه چیز باشیم و مجبور نیستیم همه کارها را خودمان انجام دهیم. آنقدر خودمان را دوست داریم که بدانیم چه زمانی به کمک نیاز داریم یا چه زمانی کمک به دیگران باعث افتخارمان خواهد بود.
۳-برای شاد بودن، متکی به دیگران نباشیم.
شادی، یک امر درونی است و تمرینی برای دوست داشتن خودمان. اگر منتظر شغل ایده آل، دوست ایده آل، و یا یک دیدار رومانتیک که توسط دیگری برنامه ریزی شده، باشیم، خودمان را همیشه در حال انتظار برای شاد بودن خواهیم یافت. اگر واقعا خودمان را دوست داریم، می دانیم که چه چیزی خوشحال مان می کند و امور را طبق میل مان پیش می بریم. من یک “لیست شادمانی” دارم، لیستی از چیزهایی که دوست دارم انجام دهم، مطالعه، پیاده روی، سفر رویایی. هروقت احساس شادیم کم شد، به لیستم نگاه می کنم و کاری از آن را انجام می دهم. این به عهده خودم است که تاجایی که ممکن است شادی را به زندگیم بیاورم؛ نمی توانم این کار را به عهده کس دیگری بگذارم.
۴-خودمان را با دیگران مقایسه نکنیم.
می گویند “مقایسه، دزد لذت است” و من هم موافقم. مقایسه زندگی، شغل و موفقیت مان با دیگری، نسخه فاجعه است. زیرا ما واقعاً خودمان را دوست داریم. می دانیم که چیزی که در شبکه های اجتماعی می بینیم، نوع دست کاری شده و اغلب فریبنده زندگی دیگران است. ما اطلاعات کامل و همه جانبه نداریم و می دانیم که بهتر است روی خودمان تمرکز کرده و دست از مقایسه برداریم.
۵-در مورد تصمیم گرفته شده تردید نکنیم.
بعضی ها می توانند سریعا تصمیم بگیرند و بعضی دیگر برای مدت طولانی تفکر و حساب و کتاب می کنند، یکی از راه های دوست داشتن خود این است که تصمیماتی را که گرفته ایم و نمی توانیم تغییر دهیم بازبینی نکنیم. اگر انتخاب کرده ایم که به اسکی برویم و سپس دلمان می خواهد در سواحل شنی باشیم، باید بدانیم که مردد شده و نگاه دوباره به تصمیمی که گرفته شده، فقط باعث می شود احساس بدی نسبت به خودمان پیدا کنیم. ما از تصمیمات مان درس می گیریم و می توانیم دفعات بعد گزینه های متفاوتی را امتحان کنیم، پس وقت و انرژی مان را صرف بازبینی نکنیم.
۶-بابت وقت گذاشتن برای خودمان احساس گناه نکنیم.
وقتی سوار هواپیما می شویم، همیشه به ما یادآوری می کنند که در مواقع اضطراری، پیش از کمک به دیگران، ماسک اکسیژن را برای خودمان استفاده کنیم. افرادی که خودشان را دوست دارند، این را می فهمند که مفهوم این جمله، در زندگی روزمره هم کاربرد دارد. کمی به خودمان وقت اختصاص دهیم و کارهایی را که دوست داریم و باعث تجدید قوایمان می شود انجام دهیم، این رفتار، خودخواهانه نیست. ما این را می دانیم که وقتی خودمراقبتی در الویت باشد، ما بهترین عملکرد را در هر زمینه خواهیم داشت.
۷-خودمان را بابت اشتباهی که مرتکب می شویم، سرزنش نکنیم.
ما خودمان را می بخشیم، همان طور که دیگران را بابت اشتباهات شان می بخشیم. خیلی از افراد، فشار زیادی به خودشان می آورند که کامل باشند و بعد اگر نتوانستند کامل و بی عیب باشند خودشان را سرزنش می کنند. اما ما این طور نیستیم! چون خودمان را دوست داریم، می دانیم که انسانیم و می توانیم از اشتباهات مان درس بگیریم. روزنه ی امید را از عبرت هایی که می گیریم پیدا کرده و حرکت می کنیم. به جای ملامت خودمان بابت چیزی که مربوط به گذشته است، خودمان را می بخشیم و روی آینده متمرکز می شویم.
چون خودمان را دوست داریم، این را هم می دانیم که گاه و بیگاه این موارد گفته شده را انجام می دهیم و نکته شماره هفت را به یاد خواهیم داشت. بهترین شکل دوست داشتن خود، خودآگاهی است. این که متوجه شویم چه زمانی با خودمان نامهربانیم و شرایط را تغییر دهیم. دوست داشتن خود، به این معنی نیست که ما کامل هستیم، یعنی از خودمان مراقبت می کنیم؛ با خودمان مهربانیم و هر روز به بهترین شکل ممکن که در توان مان هست در دنیا حاضر می شویم (قانون جذب).
