آیا من دارم به اندازه ی ظرفیتم زندگی می کنم؟ زمانی این سؤال مثل خوره به جانم افتاده بود. من افراد زیادی را می شناسم که این سؤال را از خودشان می پرسند. پاسخ من به این سؤال «نه» بود چون من داشتم در نقش کس دیگری زندگی می کردم. خودم را پشت یک ماسک پنهان کرده بودم و در یک نقش مصنوعی زندگی می کردم. گاهی، وقت هایی که درد ذهنی ام از حد تحملم بیشتر می شود تصمیم می گیرم بخشی از وجودم را خاموش کنم تا این درد را آرام کنم. وقت هایی که صادق هستم نگرانی ام در مورد اینکه دارم به چه شخصیتی تبدیل می شوم را با دیگران در میان می گذارم.
من رفتارهایی که دیگران تأیید می کردند را انتخاب می کردم در حالیکه در اعماق وجودم از آینده ای که در پیش رو دارم فرار می کردم.
جوزف کمبل گفته است: اگر راهی که پیش رو دارید واضح است، احتمالا در مسیر شخص دیگری هستید.
برداشتن ماسک از صورت مان یک عمل شجاعانه است. این کار به معنی انتخاب زندگی واقعی است. ترس هایی که در اینجا می خواهیم در موردشان صحبت کنیم رایج ترین دلایلی هستند که باعث می شوند افراد نتوانند بزرگترین تصمیم زندگیشان (یعنی رفتن به دنبال شادی های شان) را بگیرند.
۱- ترس از ناشناخته ها
ما کارهایمان را به همان روش های ثابت و امتحان شده انجام می دهیم. حالت سکون بسیار قوی است، اراده ی بسیار زیادی لازم است تا به این روش های تکراری تلنگری زده شود و مسیر تغییر کند.
جیدو کریشنامورتی می گوید: هیچکس از ناشناخته ها نمی ترسد. بلکه از پایان چیزهایی که می شناسد می ترسد.
۲- ترس از شکست خوردن
شکست های تکراری پیش زمینه ی موفقیت هستند. بنابراین در صورتی که در یک زمینه موفق باشیم، ممکن است نخواهیم درگیر شکست در یک زمینه ی دیگر شویم. در جشن فارغ التحصیلی دانشجویان هاروارد، کانن اُبرایان به آنها چنین نصیحت کرد:
بزرگترین موهبت شما نیازتان به موفقیت است، نیاز به اینکه همیشه خودتان را بالای نمودار ببینید. موفقیت شبیه یک لباس سفید و نو است. وقتی آن را به دست می آورید خیلی ذوق زده هستید، ولی بعد تمام مدت باید مواظب باشید که آن را کثیف نکنید و از دستش ندهید.
شکست تهدیدی برای هویت تغییرناپذیر ضمیر ماست که به برچسب موفقیت سنجاق شده است. در واقع وقتی شکست در ارتباط با موضوعی باشد که خیلی نسبت به آن تعهد نداریم راحت تر می توانیم با آن کنار بیاییم. شکست در کاری که صدای درونی مان از ما خواسته انجام بدهیم خیلی وحشتناکتر است.
جیم کری از اتفاقی که برای پدرش افتاد یاد گرفت چه کارهایی را نباید بکند تا بتواند در کارش موفق شود:
«پدرم می توانست یک کمدین بزرگ شود، اما باور نداشت که این کار ممکن است. به همین دلیل او یک تصمیم محافظه کارانه گرفت . او یک شغل آرام و تضمین شده به عنوان یک حسابدار پیدا کرد و وقتی من ۱۲ ساله بودم آن شغل تضمین شده را رها کرد و خانواده ی ما مجبور بود به سختی تلاش کند تا بتواند به زندگی ادامه دهد. من چیزهای مهم زیادی از پدرم یاد گرفتم. یکی از مهمترین آنها این است که ممکن است در کاری که دوست نداریم هم شکست بخوریم پس بهتر است کاری که دوست داریم را امتحان کنیم.»
۳- ترس از ورشکستگی مالی
ترس از شکست مالی در زندگی
پول مهم است. تحمل کاهش درآمد سخت است. مثل این است که داریم به سمت عقب پیش می رویم و باید سبک زندگی مان را عوض کنیم.
بنجامین فرانکلین می‌گوید: پول هرگز آدم را خوشحال نکرده و نخواهد کرد. هیچ خاصیت خوشحال کننده ای در ذات آن نیست. هر چه بیشتر پول داشته باشی بیشتر می خواهی.
وقتی حقوقمان را همان اول ماه تمام می کنیم و نمی دانیم بقیه ی ماه از کجا باید پول به دست بیاوریم یک حس عدم امنیت شدید در ما به وجود می آید. وقتی با سرمایه گذاری پس اندازمان روی کاری که می خواهیم بکنیم ریسک می کنیم این ترس پیچیده تر می شود.
جان وودن به ما یادآوری می‌کند که: اجازه ندهیم اداره کردن زندگی، فرصت زندگی کردن را از ما بگیرد.
۴- ترس از زیاده خواه به نظر رسیدن
خانواده و دوستان ممکن است ما را به قد‌رنشناس یا خودخواه بودن متهم کنند. آنها می گویند: «به چیزی که داری قانع باش.» اما برای ما طبیعی است که از موقعیت هایی که برای مان پیش می آید استفاده کنیم تا در زندگی مان به چیزهای بیشتری برسیم.
کمبل این موضوع را این طور توضیح می دهد: دنبال کردن کاری که دوست داریم زیاده خواهی نیست بلکه لازم است. ذره ذره ی وجود ما می داند که این راه زندگی موفق در این دنیا است و تنها راهی است که ما می توانیم بهترین هدیه ای که می توانیم را به دنیا بدهیم.
۵- ترس از تنها ماندن
گاهی اوقات ترس از شکست نیست که ما را می ترساند، بلکه موفقیت است. ما از انزوا و تنها ماندنی می ترسیم که «از جنس مردم نبودن» به دنبال دارد. پس ما عمداً خودمان را تخریب می کنیم. جرأت مقابله با انتظاراتی که جامعه از ما دارند، به معنی از دست دادن تأیید دیگران است. آلبرت اینیشتین گفته است: عجیب است که این همه در سراسر دنیا شناخته شده باشی و در عین حال اینقدر تنها باشی.
۶- ترس از مسئولیت و تعهد
ترس از مسئولیت پذیری
موفقیت مسئولیت های خوش را به همراه دارد. وقتی استعداد و توانایی های ما شناخته می شود، دنیا از ما انتظار دارد که از آنها استفاده کنیم. اگر مشکل تعهد داریم، تلاش خواهیم کرد در موقعیتی قرار گیریم که در نظر دیگران برتر باشیم.
زیگموند فروید باور داشت: بیشتر مردم در واقع به دنبال آزادی نیستند، چون آزادی مسئولیت به همراه دارد و بیشتر مردم از مسئولیت می ترسند.
۷- ترس از رشد، ترس از پیشرفت
رشد با درد همراه است. این درد حاصل از هم پاشیدن گذشته است. ولی تا چیزی را از دست ندهیم نمی توانیم چیز جدیدی به جای آن پرورش دهیم. فرانک هارونیان در کنفرانسی در سال ۱۹۶۷ این ایده را شرح می دهد:
بعضی ها از هم پاشیده شدن موقعیت فعلی هر کس را، به ترس از هم پاشیدن ابدی مربوط دانسته اند؛ از هم پاشیدنی که همه ی انسان ها از قطعیت آن اطلاع دارند. از آنجایی که رشد مستلزم شکسته شدن الگوهای قدیمی است، تمایل به مرگ یکی از پیش نیازهای زندگی است… ترس بی رویه از مرگ معمولاً مرتبط با وحشت عصبی از رشد و تغییر است.
جای تعجب نیست که استیو جابز در سخنرانی اش در دانشگاه استنفورد هیچ محرکی قویتر از «مرگ» برای متمرکز کردن ذهن نمی شناسد. او در ادامه ی سخنرانی اش به فارغ التحصیلان توصیه کرد تا از این ابزار استفاده کنند تا به خودشان یادآوری کنند که زندگی کوتاه است.
زمان ما محدود است، پس آن را با نادیده گرفتن علایقمان تلف نکنیم. اسیر تعصب نشوید، که باز هم یعنی با نتیجه تفکر دیگران زندگی می کنیم. اجازه ندهیم سر و صدای عقیده ی دیگران صدای درونی ما را در خودش غرق کند. و مهمتر از همه، قدرت و جرأت دنبال کردن قلب و بینش خودمان را داشته باشیم. آنها می دانند که ما واقعاً می خواهیم چه کسی باشیم.
