بیوگرافی گوگلی المو مارکونی (زندگینامه دانشمندان)
در زندگی نامه گوگلی المو مارکونی مخترع رادیو اینگونه آمده است که: گوگلی المو مارکونی مخترع رادیو در سال ۱۸۷۴ در شهر بولونی ایتالیا دیده به جهان گشود. او از خانواده ای مرفه بود و معلمان و مربیان خصوصی تعلیم و تربیت او را به عهده داشتند. المو مارکونی در سال ۱۸۹۴ مطالبی درباره آزمایش های انجام شده توسط هنریش هرتز خواند. آن آزمایشات به وضوح وجود امواج نامرئی الکترو مغناطیسی را که با سرعتی معادل سرعت نور در فضا حرکت می کردند، نشان داده بود.
بلافاصله این فکر برای المو مارکونی پدید آمد که می توان بدون استفاده از سیم از این امواج برای فرستادن علائمی به فواصل دوردست بهره گرفت. این امر امکاناتی را برای ارتباطات فراهم می کرد که در استفاده از تلگراف با سیم میسر نبود. از جمله اینکه با این روش ارسال پیام ها برای کشتی های در حال حرکت در دریاها ممکن می شد.
تا سال ۱۸۹۵ تنها با یک سال تلاش المو مارکونی موفق شد وسیله لازم برای این کار را بسازد. در سال ۱۸۹۶ مارکونی وسیله مزبور را در انگلستان به نمایش گذاشت و توانست اولین امتیاز انحصاری اختراع خود را دریافت نماید. المو مارکونی سریعاً یک شرکت تأسیس کرد و در سال ۱۸۹۸ اولین رادیوگرام (مارکونی گرام) ارسال شد.
سال بعد او توانست پیام های بی سیم را به آن سوی کانال مانش بفرستد. با اینکه در سال ۱۹۰۰ مهمترین امتیاز خود را دریافت نمود ولی همچنان به کار خود ادامه داد و برای بهبود و تکمیل اختراع خود تلاش کرد. در ۱۹۰۱ او موفق شد یک پیام رادیو به آن سوی اقیانوس اطلس، از انگلستان به نیوزلند، بفرستد.
اهمیت این اختراع جدید در یک حادثه غم انگیز به خوبی آشکار گردید. در سال ۱۹۰۹ کشتی «اس.اس.ریپوبلیک» در تصادفی صدمه دید و غرق شد. از طریق پیام های رادیویی کمک خواسته شد و تمام سرنشینان کشتی بجز ۶ نفر نجات یافتند. در همین سال المو مارکونی به خاطر اختراعش برنده جایزه نوبل شد. در سال بعد المو مارکونی موفق شد پیام های رادیویی را از ایرلند به آرژانتین، یعنی مسافتی بالغ بر شش هزار مایل بفرستد.
تمام این پیام ها با روش خط و نقطه (مورس) فرستاده شده بود. اینک مشخص گردید که صدا را نیز می توان به وسیله رادیو منتقل کرد. ولی این کار تا سال ۱۹۱۵ عملی نشد. انتشارات رادیویی در مقیاس تجاری تنها در اوایل دهه ۱۹۲۰ آغاز گردید ولی پس از آن خیلی زود توسعه یافت و همگانی شد.
اختراعی که حقوق انحصاری آن فوق العاده با ارزش بود بدون تردید برخی درگیری های حقوقی و قضایی را برمی انگیخت. اما تمام این مرافعات و دادخواهی ها با رأی صریح دادگاهها در سال ۱۹۱۴ مبنی بر حق اولویت گوگلی المو مارکونی به خاموشی گرایید.
در سال های بعد مارکونی تحقیقات مهمی در باب موج کوتاه و مخابرات مایکروویو انجام داد. او در سال ۱۹۳۷ در شهر رم درگذشت.
از آنجا که مارکونی تنها به عنوان یک مخترع معروف می باشد بدیهی است که تأثیر او نیز مناسب با اهمیت رادیو و تبعات مستقیم آن خواهد بود. (مارکونی تلویزیون را اختراع نکرد اما اختراع رادیو گامی مهم برای اختراع تلویزیون بود و بنابراین منصفانه خواهد بود اگر قسمتی از اعتبار اختراع تلویزیون به مارکونی داده شود). روشن است که ارتباطات بی سیم در دنیای نوین از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
در انتقال اخبار برای سرگرمی و تفریح، مقاصد نظامی، تحقیقات علمی و انجام وظایف و بسیاری موارد مقاصد دیگر از بی سیم استفاده می شود. اگر چه برای برخی موارد می توان از تلگراف، که نیم قرن قبل اختراع شده بود، استفاده مشابهی کرد اما در بسیاری از موارد رادیو بی رقیب است و چیزی را نمی توان جانشین آن کرد. با استفاده از آن می توان با اتومبیلهای در حال حرکت، کشتی ها در دریاها و هواپیماهای در حال پرواز و حتی سفینه های فضایی ارتباط برقرار کرد.
اختراع رادیو بسیار مهمتر از اختراع تلفن می باشد. پیامی که با تلفن فرستاده می شود با رادیو نیز می توان ارسال کرد در حالی که با رادیو می توان با نقاطی ارتباط برقرار کرد که امکان تماس تلفنی وجود ندارد.
با توجه به این نکته و از آنجا که ارتباط بی سیم بسیار مهمتر از ارتباط تلفنی است المو مارکونی در رده ای بالاتر از گراهام بل قرار می گیرد. اگر ادیسون کمی بالاتر از المو مارکونی قرار داده شد به این دلیل است که او صاحب اختراعات متعدد و زیادی بود هر چند هیچ کدام از آنها به تنهایی اهمیت و ارزش رادیو را نداشتند.
از آنجا که رادیو و تلویزیون تنها قسمت کوچکی از موارد استفاده عملی از کارهای نظری ماکسول وفاراده می باشد بنابراین منصفانه است که المو مارکونی پایین تر از آن دو تن قرار داده شود. اما با توجه به اینکه معدودی از بهترین چهره های سیاسی تأثیری مشابه به تأثیر المو مارکونی بر جهان داشته اند بنابراین مارکونی را باید سزاوار و شایسته رده بالایی در این فهرست دانست.
