خودشناسی توسط قانون جذب چیست؟ شاید دلمان بخواهد بدانیم که در مسیر درست زندگی قرار گرفته ایم یا خیر؟ دوست داریم زندگی پر بار و بدون دغدغه ای داشته باشیم و بر مشکلات زندگی غلبه کنیم؟ دلمان می خواهد موانع زندگی را پشت سر گذاشته و با تغییر و تحول معنوی، اجتماعی و درونی گام های بلندی را به سوی خوشبختی برداریم؟
پاسخ دادن به تمام سوال ها در یک جمله خلاصه می شود : “باید خودت را بشناسی”. شناخت خود واقعی یعنی کشف مهارت ها و استعدادهای نهفته.
به کارگیری توصیه های زیر ضامن موفقیت ماست:
1- شم و شهودت را دنبال کنیم
اجازه ندهیم مشکلات زندگی، ما را به عقب براند. رویاهایمان را عملی کنیم. همان فردی باشیم که در آرزویش بودیم و هستیم. تصمیم بگیریم و اقدام کنیم. نگران اشتباهاتمان نباشیم، شکست خوردیم، ناامید نشویم، دوباره تلاش کنیم، حتی اگر هزار بار هم سرخورده شدیم، در اصل هزار راه مختلف را امتحان کرده ایم و از صمیم قلب می دانیم که تلاش خود را انجام داده ایم.
زمانیکه در درونمان آتشی شعله ور است که به خاطر عشق به چیزی می سوزد. وظیفه ماست که همان مورد را پیدا کنیم و آتش عشق به آن را روشن نگه داریم، این است زندگی ما. نگذاریم دیگران آتش عشق ما را خاموش کنند. هر کاری از دستمان برمی آید، انجام دهیم. هر کجا می خواهیم برویم، رویاهایمان را با دیدی گسترده دنبال کنیم.
برای رسیدن به اهدافمان تلاش کنیم. مأیوس نشویم. جاده منتهی به رویاهایمان پر از سنگلاخ است. موانع را سکوهای پرتابی به سوی موفقیت قلمداد کنیم. دل و جرأت به خرج دهیم. در انتهای جاده، خوشبختی و موفقیت در انتظار ماست.
2- به خودمان افتخار کنیم
ما صمیمی ترین دوست و مهمترین منتقد خودمان می باشیم. علی رغم نظرات دیگران، در پایان روز در آینه زندگی فقط بازتاب خودمان را می بینیم. خودمان را دربست بپذیریم. وقتی به خودمان افتخار کنیم، در زندگی با انگیزه خواهیم شد، در این صورت مسیری الهی را که به رضایت خدا ختم می شود در پیش می گیریم، به رضایت الهی تن می دهیم و الگویی مناسب برای دیگران می شویم.
دقت داشته باشیم که به خود بالیدن به معنی تکبر و فخر فروشی نیست، بلکه به این مفهوم است که برای خودمان به عنوان فردی الهی، ارزش قایل هستیم. البته ما فردی بی عیب و نقص نیستیم ولی سزاوار احترام و پذیرش هستیم.
ما نویسنده کتاب زندگی خودمان می باشیم. پس قلم سرنوشت را در دست گرفته و قصه معنوی خودمان را بنویسیم. خدا می داند چه تعداد افرادی می باشند که دلشان می خواهد جای ما بودند. پس به خودمان افتخار کنیم.
3- خودمان عامل تغییر و تحول هستیم
سعی کنیم، هر کاری که انجام می دهیم تغییر و تحول مثبت اندیشی ایجاد کنیم. آیا این موضوع حقیقت دارد که فقط از طریق کمک به دیگران است که زندگی مان پربار می شود؟
جواب مثبت است. وقتی ما روی زندگی دیگران تأثیر مثبت داشته باشیم، این عمل بر روی زندگی خودمان هم موثر خواهد بود. کاری بکنیم که دیگران هم خوشحال شوند یا اینکه کمتر زجر بکشند. هر چند ما تک و تنها باشیم و همه کار را نتوانیم انجام دهیم لااقل خدمتی هرچند ناچیز از دست مان برمی آید انجام دهیم. از اینکه دل کسی را شاد کنیم، لبخند رضایت به لب بیاوریم و مطمئن باشیم که اقدام الهی ما، خدا را هم شاد می کند.
4- سرحال و شاکر باش
شادی درون ماست. تفکر ما شادی آفرین است. فقط نگرش ماست که اهمیت دارد و دنیا را متحول می کند. هر آنچه در مورد خودمان و یا موارد دیگر فکر کنیم، همان هم رخ میدهد. شاکر بودن، ضامن شادی ماست. هر لحظه که احساس می کنیم شکر خدا کاری دشوار است، در جایی خلوت با چشمانی بسته بنشینیم، نفسی عمیق بکشیم و از بابت اکسیژنی که تنفس می کنیم و آن خدایی که این اکسیژن مجانی را در اختیارمان قرار داده، شکر کنیم. هر دم و بازدم ما سزاوار شکر الهی است.
5- قدر اوقات خود را بدانیم
زمان، ارزشمندترین مؤلفه زندگی است. عمر خودمان را به بطالت سپری نکنیم. انگیزه زندگی مان را پیدا کنیم و با برنامه ریزی و مدیریت صحیح رد آن را بگیریم. زمان، مجانی در اختیارمان قرار گرفته است. نمی توانیم آن را صاحب شویم ولی می توانیم از آن استفاده کنیم.
می توانیم آن را خرج کنیم اما نمی توانیم آن را پیش خودمان نگه داریم. به محض اینکه زمان را از دست دادیم، هرگز نمی توانیم آن را گیر بیاوریم. عمر ما روی این کره خاکی کوتاه است، پس بگذاریم که رویاهایمان بزرگتر از ترس ها و اقدامت پر سر و صداتر از کلام مان باشد.
6- با خودمان روراست باشیم
در رابطه با هر آنچه که می خواهیم تغییر دهیم و پیشرفت کنیم، صادق باشیم. ما تنها کسی هستیم که می توانیم روی خودمان حساب کنیم، در روح و روانمان به دنبال حقیقت باشیم و خود واقعی مان را بشناسیم. در این صورت می توانیم مسیر الهی را در زندگی مان دنبال کنیم.
7- در رابطه با دیگران با محبت باش
در روابط افراد مسافت مهم نیست، بلکه عاطفه و محبت نقش عمده ای دارد. به کسی که عشق می ورزیم، بی اعتنا نباشیم. بی توجهی به عزیزان در مقایسه با کلمات آتشین و غضبناک، لطمه زیادتری می زند. با کسانی که دوستشان داریم، در ارتباط باشیم.
آخرین مرتبه ای که به عزیزانمان اظهار محبت کردیم، کی بود؟ سپری کردن اوقات در کنار آنها، نشان می دهد که ما به آنها توجه داریم و برایمان مهم هستند. هر چند که زندگیمان شلوغ و پرمشغله است ولی جایی هم برای عزیزانمان در زندگی باز کنیم. با آنها حرف بزنیم، به درد دل آنها گوش کنیم. آنها را درک کنیم.
8- عشق بی قید و شرط را احساس کنیم
در برابر همسر، فرزندان، اعضای خانواده و دوستان عشقی بی قید و شرط داشته باشیم. زندگی توأم با مسیر دلخوشی و شادی های زندگی را روشن خواهد کرد. این عشق، انرژی قدرتمندی است که در ایام دشوار به داد ما می رسد و روحیه ما را بالا می برد.
عشق، زیبا و غیرقابل پیش بینی است که اول از خودمان شروع خواهد شد. مادامی که خودمان را دوست نداشته باشیم نمی توانیم عشقمان را به دیگران نثار کنیم. عشق به خود باعث ایجاد انرژی قوی درونی می شود و همین عشق قوی ساطع شده، دیگران را هم احاطه می کند و در نتیجه از نظر ما دیگران بی عیب و نقص جلوه می کنند.
9- کسانی را که به تو لطمه زده اند ببخش
حتماً ما هم در مقطعی از زندگی، از دست کسی رنجیده ایم و یا نسبت به او بی اعتماد شده ایم و قلبمان را شکسته است. هر چند که درد و رنج ناشی از آن امری عادی است ولی نباید این مورد، بیش از حد طولانی شود. رنجش سبب از دست رفتن زیبایی های زندگی می شود. بخشش یعنی آزاد کردن زندانی و باید بدانیم که این زندانی خودمان بودیم.
10- در سراسر زندگی مان مسوول باشیم
ما حق انتخاب و اشتباه داریم امّا می توانیم مواردی را انتخاب کنیم که درصد خطاهای آن ناچیز باشد. اگر فرمان زندگی مان را در دست نگیریم، فرد دیگری این کار را به جای ما انجام می دهد که در این صورت ما به جای اینکه ارباب خودمان باشیم، برده و اسیر دست دیگران می شویم.
ما تنها کسی هستیم که سکان زندگی مان را در دست داریم که البته کاری آسان نیست. ما هم مثل دیگران موانعی سر راه خود داریم. باید مسئولیت پذیر باشیم و به موانع غلبه کنیم.
11- پشیمان نباشیم
دنباله رو شهود و ندای درونی مان باشیم. با خودمان روراست باشیم و هر کاری که از دستمان برمی آید برای شادی زندگی مان انجام دهیم. با افرادی معاشرت کنیم تا ما را خوشحال کنند و به اندازه ای که نفس می کشیم، بخندیم. تا مادامی که زنده هستیم به دیگران عشق بورزیم. کمک حال دیگران باشیم. در هر موردی خدا را شکر کنیم. از اشتباهاتمان درس عبرت بگیریم و هر آنچه که نمی توانیم کنترل کنیم رها نماییم.