پذیرش تغییر کار سختی نیست! ربکا سالنیت می‌گوید:«برای من، بازی‌های بچگانه انعطافپذیری شخصی را برایم ایجاد کرد. یک حس مسیریابی و ماجراجویی، خیال‌پذیری و أراده‌ای برای گشت و گذار. این که بتوان کمی گُم شد و راه برگشت را پیدا کرد».
من روزی را که از جوهانسبرگ در آفریقای جنوبی به نیویورک برگشتم را خوب به یاد دارم. ساعت ۸ صبح بود و از یک پرواز ۱۶ ساعته پایم را از هواپیما بیرون گذاشتم. دو چمدان، یک کت خزدار مصنوعی و یک شکم‌درد به همراه داشتم. این‌جا خانه جدید و زندگی جدید من بود و هیچ‌کس را نمی‌شناختم. اما چیزی که داشتم، یک نقشه‌ای بود که چیده بودم و قرار بود در این مکان جدید پیاده کنم. نقشه‌های من ساده، شدیدا غیر قابل انجام و با جوهر خودکار نوشته شده بودند.
از آن روز، خوشحالم که اعلام کنم هیچ چیز همان طور که پیش‌بینی می‌کردم پیش نرفت. البته باید بگویم شدیدا از این بابت راضی هستم. در حقیقت باعث شد که هیچ گزینه دیگری جز این نماند که «کمی گم شوم و راه برگشت را پیدا کنم».این قضیه به من کمک کرد که یاد بگیرم چگونه انعطاف‌پذیر باشم. من به این موضوع رسیدم که انعطاف‌پذیر بودن در مورد این نیست که یک سپر غیر قابل نفوذ باشید، بلکه معنای آن پرورش راه‌هایی است که می‌توان با واقعیت فعلی کنار آمد و آن را مقبول دانست. در حقیقت معنای آن جنگ برای چیزی که می‌خواهید اتفاق بیفتد نیست، بلکه درباره‌ی گذشتن از چیزی است که در حال اتفاق افتادن است.
زمانی که به معنای انعطافپذیری هم نگاه کنید، مفهوم آن برایتان روشن‌تر می‌شود. اِلن هندریکسن از محققان و نویسندگان در رابطه با موضوع انعطافپذیری می‌نویسد:«معنای انعطافپذیری، تطابق یافتن و پاسخ دادن مثبت به استرس و وقایع ناخوشایند است». انعطافپذیری چیزی نیست که با آن یا بدون آن به دنیا آمده باشیم. این یک مهارت است که باید به دست بیاوریم و آن را در هر فرصتی که می‌شود، قوی‌تر کنیم. یکی از راه‌های اصلی ما برای این کار، تمرین «پذیرش» است.
انجمن روان‌شناسان آمریکا این تمرین را به عنوان یکی از راه‌های ساخت انعطافپذیری لیست کرده‌اند. آن‌ها توضیح می‌دهند:«پذیرش تغییر بخشی از زندگی است. برخی اهداف خاص شاید دیگر در نتیجه‌ی موقعیت‌های ناسازگار قابل دست یافتن نباشند. پذیرش و قبول موقعیت‌هایی که غیر قابل تغییر هستند می‌تواند به شما کمک کند تا روی موقعیت‌ها و شرایطی تمرکز کنید که توان تغییرشان را دارید».
برای من، پذیرش یک رمز عبور پنهان بوده که همیشه پشت در خانه‌ی انعطافپذیری منتظر است. در زیر تمرینات قدم به قدم پذیرش را که به شما در قبول تغییر و مواجه شدن با آن کمک می‌کند را آورده‌ام:
۱- نفس بکشید
زمانی که با یک موقعیت فاجعه (حالا می‌خواهد وقایع بزرگ باشد یا وقایع کوچکی مثل ریختن چای روی میز) روبرو می‌شوید، پیش از آن که کاری کنید با دستگاه تنفسی خود ارتباط برقرار کنید و نفس بکشید.
تمرین ۴-۷-۸ را امتحان کنید: به مدت ۴ ثانیه از بینی خود هوا را به داخل بکشید، ۷ ثانیه نگه دارید و سپس هوای بازدم را به مدت ۸ ثانیه از لب‌های به هم فشرده شده، بیرون کنید.
چیزهای بسیار و بسیار پیچیده و احتمالا ناامیدکننده‌ای در دنیا وجود دارد، اما کافی است تنها به مدت چند ثانیه روی تنفس خود تمرکز کنید.
۲- به زمان حال برگردید
اگر خواهان این هستید که واقعیت خود را قبول کنید، یک روش خوب این است که به صورت کامل در واقعیت حال خود زندگی کنید. من بیشتر اوقات روز خودم را غرق در تفکرات و خیال‌پردازی‌ها می‌بینم. زمانی که تمرکز می‌کنم تا خودم را در زمان حال قرار دهم، پذیرش دنیای فعلی‌ام بسیار برایم راحت‌تر می‌شود.
با لحظه‌ای تمرکز به اطراف، به زمان حال برگردید. به رنگ‌ها، صداها، بافت‌ها و دیدنی‌های اطرافتان دقت کنید و خودتان را به چالش بیندازید تا به صورت کامل به این دنیا برگردید.
۳- برای احساسات خودتان فضا درست کنید
سعی کنید تا به احساساتتان، وضعیت روحی‌تان و تفکراتتان اهمیت دهید. به خودتان اجازه دهید تا بدون این که عکس‌العملتان به موقعیت را مورد قضاوت قرار دهید، به سادگی به همراه آن احساسات باشید. مانند این که یک رنگ متفاوت روی دیوار را متوجه شوید.
شاید این رنگ کمی برای چشم اذیت کننده باشد، اما چند دقیقه فرصت دهید و به آن نگاه کنید و سریع به دنبال خرید یک رنگ دیوار جدید نروید.
۴- اعتراف
برای من این مهم‌ترین قدم است. به موقعیت و احساسی که در مورد آن دارید با تمام حس دلسوزی که در خود می‌بینید، اعتراف کنید. به احساسات خود و حتی تفکرات شک‌دارتان احترام بگذارید. این که بگذارید آن‌ها باشند به این معنی نیست که قرار است بر اساس آن‌ها عمل کنید یا این که حتی حق با آن‌ها باشد. تنها به این معنی است که شما به وجود آن‌ها اعتراف می‌کنید و آن‌ها را می‌بینید.
۵- رهاسازی
در نهایت، اجازه دادن به خود برای پذیرش و قبول چیزها به مانند یک گیلاس در بالای درخت است. برای این که چیزی را قبول کنید، باید تصمیم بگیرید که بگذارید زمان حال وجود داشته باشد، حتی اگر که به ایده‌آل‌ها و انتظاراتتان نزدیک نیست.
قبول یک وضعیت به معنای اعلام شکست شما نیست. بلکه به این معنی است که شما به قابلیت خود در رد شدن از آن، اعتماد دارید. این دقیقا همان انعطافپذیری است؛ یعنی کمی گُم شدن و سپس پیدا کردن مسیر.
