زندگينامه ارنست رادرفورد – فیزیکدان

کامنت 1
7 دقیقه زمان خواندن

زندگينامه ارنست رادرفورد - فیزیکدان

بیوگرافی ارنست رادرفورد

در زندگی نامه ارنست رادرفورد اینگونه آمده است که: ارنست رادرفورد در تاریخ سی‌ ام ماه اوت سال 1871 در حومه برایت واتر شهر نلسون، واقع در ساحل شمالی جزیره جنوبی زلاندنو به دنیا آمد. او چهارمین فرزند از دوازده فرزند “جیمز” و “مارتا رادرفورد”، نیوزیلندی‌ های نسل اول بود که از کودکی از اسکاتلند به زلاندنو آورده شده بودند. خانواده ارنست در یک خانواده پُر جمعیت 12 بچه‌ ای بود که اعضای آن، همه در انجام کارهای روزمره خانواده مشارکت می‌ کردند. اهل خانه، همه افرادی جدی کلیسارو، خوشحال و با فرهنگ بودند.

ارنست رادرفورد که بود؟

علاقه‌ مندی “ارنست رادرفورد” به علوم در مرحله بزودی بروز کرد. وی ده ساله بود که کتاب پرطرفداری به نام خواندنی‌ های اولیه در فیزیک تألیف معلمی به نام “بالفور استوارت” بدست آورد. کتاب استوارت، مشابه کتاب های خود آموز فیزیک امروزی بود که در آنها، نحوه به نمایش درآوردن اصول پایه فیزیک یا استفاده از اشیای ساده موجود در خانه مانند سکه، شمع، سنگ وزنه و وسایل آشپزخانه به خواننده یاد داده می‌ شود. رادرفورد جوان، سخت شیفته آن کتاب شده بود.

زندگينامه ارنست رادرفورد - فیزیکدان

تحصیل علم ارنست رادرفورد

“رادرفورد” ، نخستین بورس از بورس های تحصیلی متعدد زندگی خود را در سال 1887 که 16 ساله بود، بدست آورد. بورس تحصیلی دوم، وی را قادر به ثبت‌ نام در کالج کنتر بوری شهر کریست‌ چرچ کرد که مؤسسه ای بود که در سال پیش از تولد خود او بوجود آمده بود. وی رشته‌ های تحصیلی اصلی خود را، فیزیک و ریاضیات انتخاب کرد که از بخت مساعد، در هر دوی آنها معلمان خوبی هم داشت.

ارنست رادرفورد، در پایان دوره آموزشی سه ساله خود، درجه کارشناسی ریاضی و فیزیک (بطور کلی) علوم فیزیکی به پایان رسانید. رادرفورد در پی انتشار دو مقاله مهم درباره فعالیت تشعشعی مواد در سال 1895، بر خلاف دوم شدن در گزینش جایزه مهمی به شکل یک بورس تحصیلی دریافت کرد.

زندگينامه ارنست رادرفورد - فیزیکدان

عکس ارنست رادرفورد

مقررات اعطای جایزه، حق انتخاب مؤسسه آموزشی را به خود برنده جایزه می‌ داد که رادرفورد، آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج به مدیریت “جی .جی تامسون” (صاحب نظر پیشتاز جهان در زمینه الکترو مغناطیس) را برگزید.

کشف های تأثیرگذار در زندگی علمی ارنست رادرفورد

در آن سال،‌ “ویلهلم کنراد رونتگن” فیزیکدان آلمانی، موفق به کشف اشعه ایکس شد. کشف مهم دیگری که منجر به شروع کار اصلی رادرفورد شد، کشف “هانری بکرل” فرانسوی در سال 1898 بود.

شناسایی تابشهای رادیواکتیوی

ارنست رادرفورد در سال 1895، به آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج آمد تا در آنجا، تحت مدیریت “جی.جی تامسون” مشغول بکار شود. “تامسون” که استاد فیزیک تجربی بود، ارنست رادرفورد را فعالانه در آزمایشگاه بکار گرفت. رادرفورد در اوایل کار تحقیقاتی خود با انجام آزمایشی که فکر آن از خود وی بود دو تابش رادیواکتیوی ناهمانند شناسایی کرد. او پی برد که بخشی از تابش، با برگه ای به ضخامت یک‌ پانصدم سانتی‌ متر قابل ایستادن بود، اما برای متوقف کردن بخش دیگر، برگه‌ های ضخیم‌ تری لازم بود. او اولین اشعه ای را که تابشی با بار الکتریکی مثبت و یونیزه کننده ای قوی بود و به سهولت در مواد جذب می‌شد اشعه آلفا نام داد. اشعه دوم را که تابشی با بار الکتریکی منفی بود و تشعشع کمتری ایجاد می‌کرد، اما قابلیت نفوذ آن در مواد زیاد بود اشعه بتا نامید.
تابش نوع سومی که شبیه پرتوهای ایکس بود، در سال 1900 بوسیله “پل اوریچ ویلارد” ، فیزیکدان فرانسوی کشف شد. این پرتو، نافذترین تابش را داشت. طول موج آن بسیار کوتاه و فرکانس آن فوق‌ العاده زیاد بود. تابش جدید، پرتو گاما نام گرفت.

زندگينامه ارنست رادرفورد - فیزیکدان

دانشمند ارنست رادرفورد

رادرفورد و همکارانش کشف کردند که فعالیت تشعشعی طبیعی مشهود در اورانیوم: فرآیند خروج ذره آلفا از هسته اتم اورانیوم بصورت یک هسته اتم هلیم و بر جای ماندن اتمی سبکتر از اتم اورانیوم در اورانیوم به ازاء هر خروج ذره آلفا از آن است. از کشف آنها نتیجه گیری شد که رادیوم، تنها عنصر از گروه عناصر حاصل از فعالیت تشعشعی اورانیوم است.

شهرت ارنست رادرفورد در جهان علم

رادرفورد در سال 1903، به عضویت انجمن سلطنتی لندن در آمد و در سال 1904، نخستین کتاب خود به نام فعالیت تشعشعی را که امروزه از کتب کلاسیک نوشته شده در آن زمینه شناخته می‌ شود، منتشر کرد. شهرت رو به افزون رادرفورد در جوامع علمی، سبب شد که از طرف دانشگاه ها تصدی کرسی‌ های زیادی به وی پیشنهاد شود. ارنست رادرفورد در سال 1907 به انگلستان بازگشت تا تصدی مقام مذکور را در دانشگاه منچستر به عهده بگیرد.
ارنست رادرفورد در دانشگاه منچستر، رهبر گروهی شد که به سرعت دست به کار تدوین نظریه های تازه درباره ساختار اتم شدند. آن دوره پُرثمرترین دوره زندگی دانشگاهی او بود. رادرفورد به پاس کوشش های علمی خود در دانشگاه منچستر، نشان ها و جوایز زیادی دریافت کرد که دریافت جایزه نوبل سال 1907 در شیمی، نقطه اوج آن بود. این نشان افتخار را البته برای کارهایی که در کانادا در زمینه فعالیت تشعشعی عناصر کرده بود، به او دادند.

زندگينامه ارنست رادرفورد - فیزیکدان

آزمایش ارنست رادرفورد

بزرگترین دستاورد رادرفورد در دانشگاه منچستر، کشف ساختار هسته اتم بود. پیش از رادرفورد، اتم به گفته خود او، یک موجود نازنین سخت و قرمز و یا به حسب سلیقه خاکستری بود. اما اینک یک منظومه شمسی بسیار ریز، متشکل از ذرات بی شمار بود که مظنون به نهفته داشتن اسرار ناگشوده متعدد دیگر در سینه هم بود.

مرگ ارنست رادرفورد

رادرفورد در سال 1937، در اثر یک فتق محتقن (گونه‌ ای تورم ناشی از انسداد اعضای درونی) در گذشت. او در آن هنگام، 66 ساله و هنوز سرزنده و قوی بود.

ارنست رادرفورد، پدر انرژی هسته ای

سهم ارنست رادرفورد در شکل گیری درک کنونی ما از ماهیت ماده از هر کس دیگری بیشتر است. او آشکارا، از بزرگترین فیزیکدانان است و تا آن زمان، آزمایشگری به بزرگی او نیامده بود. ده ها انجمن علمی و دانشگاه به او عضویت و درجات دانشگاهی افتخاری دادند. او را پدر انرژی هسته‌ ای نامیده‌ اند.

4.4/5 - (9 امتیاز)

رشد خودت رو استارت بزن !

درخواست ثبت نام در دوره های امیر شریفی

مشترک شدن
اطلاع رسانی کن
guest
هنگامی که پاسخی داده شود به ایمیل شما پیام ارسال میگردد

1 دیدگاه
جدید ترین
قدیمی ترین بیشترین امتیاز
بازخورد درون خطی
دیدن تمام نظرات
1
0
سوالی دارید؟ بپرسیدx