هر آنچه در مورد ترس از لمس شدن باید بدانید

هافو فوبیا همان ترس از لمس شدن است. اگرچه غیر معمول خواهد بود، اما اغلب حالت ویرانگر است. در دسته فوبیاها قرار می گیرد که به فوبیاهای خاص معروف هستند که ترس از شی یا موقعیت خاص هستند.

اگر مبتلا هستید و از لمس شدن توسط کسی می ترسید، اگرچه برخی از افراد فقط از لمس شدن توسط افراد جنسی متفاوت می ترسند.

ترس غیرمنطقی از لمس کسی که لمستان می کند، غیرمعمول است، زیرا به خصوص با سایر شرایط مرتبط با اضطراب مانند فوبیای اجتماعی (اختلال اضطراب اجتماعی) یا ترس از آسیب پذیری یا صمیمیت مرتبط نیست.

بسیاری از افراد مبتلا به هافو فوبیا می توانند پیوندهای گرم و محکمی با دیگران ایجاد کنند، اگرچه ممکن است نگران باشند که این پیوندها به دلیل ناتوانی در نشان دادن محبت فیزیکی در معرض خطر باشد. هافو فوبیا با نام های دیگری از جمله aphenphosmphobia، chiraptophobia و thixophobia شناخته می شود.

درک این مشکل برای غریبه ها و افراد نزدیک بسیار دشوار است. شخصی که لمس را ارائه می دهد ممکن است وقتی خجالتی می کشید، احساس طرد شدن کند. در ادامه در مورد این موضوع برایتان بیشتر صحبت خواهیم کرد.

علائم ترس از لمس شدن

علائم می تواند از نظر شدت متفاوت باشد. برخی از افراد مبتلا به این ترس ممکن است اعتماد کافی برای غلبه بر واکنش های خود با یک یا دو فرد خاص در مدت زمان طولانی ایجاد کنند. آنها ممکن است لمسی را که شروع می کنند، تحمل کرده یا به شخص دیگری اجازه دهند تا این کار را انجام دهد. البته گروه دیگر با هر نوع لمسی احساس ناراحتی خواهد کرد.

ترس از لمس شدن

اگر بیمار هستید، واکنشتان نسبت به مواجهه با محرک ها ممکن است مشابه واکنش افراد مبتلا به فوبیای خاص دیگر باشد. ممکن است موارد زیر را تجربه کند.

• پرهیز از تماس نزدیک با افراد
• موارد وحشت زدگی
• ناتوانی در آرامش
• مشکلات تمرکز
• زود مزاج بودن
• احساس سرگیجه
• احساس خاردار مانند سوزن و لمس شدن
• تپش قلب
• درد و درد
• خستگی
• دهان خشک و چسبنده
• عرق کردن بیش از حد
• تنگی نفس
• میگرن و سردرد

افراد همچنین ممکن است حملات پانیک را تجربه کنند که می تواند با ضربان قلب سریع، تنفس سریع و احساس عذاب قریب الوقوع بروز کند. علائم فوبیای خاص اغلب شامل اجتناب نیز است.

در موارد ترس از لمس شدن، این می تواند به صورت اجتناب ظاهر شود. گاهی برای فرار از دست دادن و در آغوش گرفتن کسی اقدام به انحراف از مسیر حرکتی یا پر نشان دادن دست ها خواهد کرد.

از دیگر علائم می توان به موقعیت های اجتماعی که در آن می ترسید مردم انتظار نوعی تعامل فیزیکی را داشته باشند، خواهد بود.

نیاز به لمس و تماس انسانی فطری است و ناتوانی در لذت بردن از آن تماس می تواند به دلیل احساس انزوا و تنهایی منجر به مشکلات روانی اضافی شود.

تشخیص ترس از لمس شدن

به عنوان بیماری متمایز در “راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی” (DSM-5) شناخته نشده است. به عنوان فوبی خاص تشخیص داده می شود. برای تشخیص این عارضه، پزشک سؤالاتی در مورد ماهیت، مدت و شدت علائم می پرسد.

پزشکان همچنین ممکن است که تاریخچه پزشکی بگیرند، آزمایش فیزیکی انجام دهند یا آزمایشات آزمایشگاهی را برای کمک به رد سایر شرایط انجام دهند.

DSM-5 مشخص می کند که یک فوبی خاص باید 3 مورد از موارد زیر را حداقل داشته باشد.

• ترس بیش از حد و غیر منطقی ایجاد کنید
• تقریباً بلافاصله در حضور منبع ترس رخ می دهد
• منجر به اجتناب یا پریشانی شدید شود
• ایجاد محدودیت در زندگی یک فرد

علائم همچنین باید حداقل به مدت شش ماه وجود داشته باشد و نمی تواند ناشی از بیماری پزشکی یا روانی دیگری باشد.

شرایط مرتبط با ترس از لمس شدن

قبل از تشخیص این نوع بیماری، پزشک ابتدا باید سایر شرایط بالقوه ای را که ممکن است باعث علائمتان شوند را رد کند. شرایطی که ممکن است برخی علائم مشترک با هافو فوبیا را داشته باشد عبارت اند از:

• آگورا فوبیا
• سایر فوبیاهای خاص مانند انوکلو فوبیا (ترس از جمعیت) یا میسو فوبیا (ترس از میکروب)
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• مشکل هراس
• اختلال اضطراب اجتماعی

پزشک همچنین آلوداینیا را که شامل حساسیت بیش از حد به لمس است را باید رد کند. در این حالت، افراد از لمس شدن خودداری می کنند، زیرا آن را دردناک یا بیش از حد تحریک کننده می دانند. هافو فوبیا می تواند با مسائل پردازش حسی مرتبط باشد.

شرایط ترس از لمس شدن

علل ترس از لمس شدن

علل دقیق شناخته نشده است، اما تعدادی از عوامل ممکن است نقش داشته باشند. مانند سایر فوبیاهای خاص، ژنتیک، سابقه خانوادگی، تجربیات و خلق و خوی کلی می تواند در ایجاد فوبیا نقش داشته باشد.

علل ترس از لمس شدن

سابقه خانوادگی

ترس ها را می توان از طریق مشاهده آموخت، بنابراین دیدن اعضای نزدیکی که فوبیا یا سایر اختلالات اضطرابی دارند نیز می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

تجارب آسیب زا

تجاوز جنسی یا آسیب های دیگر نیز ممکن است نقش داشته باشد. هر گونه تجربه منفی شامل لمس می تواند به طور بالقوه به پیشرفت این بیماری کمک کند. این موارد می تواند در کودکی پدید آمده باشد. حواستان از نحوه ارتباط با کودکان باشد و به هیچ وجه او را با تنبیه بدنی مجازات نکنید.

تجارب ترس از لمس شدن

تحقیقات نشان می دهد که زنان دو برابر مردان احتمال دارد، فوبیاهای خاصی مانند این را تجربه کنند. داشتن نوع دیگری از فوبیا یا وضعیت سلامت روانی نیز احتمال ابتلا به فوبیای خاص را افزایش می دهد.

طبق DSM-5، 75 درصد از افراد مبتلا به فوبیای خاص بیش از یک فوبیا دارند. اغلب، به نظر می رسد که بدون هیچ دلیل شناخته شده ای ایجاد می شود. این در مورد بسیاری از موارد فوبیای خاص صدق می کند.

بیشتر افرادی که نمی توانند ترس خود را در رویداد خاص ردیابی کنند، در اوایل کودکی دچار ترس شدند، اما موقعیت محرک ممکن است در هر زمانی از زندگی رخ دهد. خبر خوب این است که نیازی به دانستن علت موفقیت نیست. این اختلال اضطرابی را به طور کامل درمان کنید.

درمان ترس از لمس شدن

خوشبختانه فوبیای خاص بسیار قابل درمان هستند. میزان درمان موفقیت آمیز ترس از لمس شدن حدود 80% تا 90% است. چند گزینه درمانی مختلف که در دسترس هستند عبارت اند از:

دارو

گاهی اوقات ممکن است داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب برای کمک به افراد برای مدیریت علائم فوبیای خاص مانند ترس از لمس شدن تجویز شود. این داروها اغلب زمانی مؤثرتر هستند که همراه با روان درمانی استفاده شوند.

برای مثال، پزشک ممکن است آلپرازولام (Xanax®) یا دیازپام (Valium®) را برای مصرف قبل از رویدادهای خاص تجویز کند. این داروها ممکن است در مدیریت موقت علائم کمک کنند تا از حملات پانیک جلوگیری کنید.

روان درمانی

مواجهه درمانی اغلب برای درمان فوبیای خاص توصیه می شود. این درمان شامل قرار دادن تدریجی افراد در معرض چیزی است که از آن می ترسند و در عین حال تکنیک های آرام سازی را نیز تمرین می کنند. در نهایت، واکنش ترس شروع به کم تر شدن می کند.

به عنوان مثال، ممکن است تصور کنید که فردی مورد اعتماد به قسمتی از بدنتان را لمس کند. با گذشت زمان، ممکن است دریافت لمس را شخصاً تمرین کنید. مواجهه درمانی اغلب اولین درمان برای فوبی خاص است. این درمان برای حدود 90 درصد از افرادی که به آن پایبند هستند، موفقیت آمیز است.

حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم

اغلب برای افرادی که تروما را تجربه کرده اند، مؤثر است. در طول درمان، روی خاطره آسیب زا تمرکز می کنید، در حالی که توسط حرکات موزون خاص تحریک می شوید. EMDR می تواند در پردازش و حرکت از رویدادی آسیب زا کمک کند.

درمان شناختی رفتاری

درمان شناختی – رفتاری (CBT) از دیگر درمان هایی است که اغلب برای فوبیاهای خاص توصیه می شود. این نوع درمان به افکار منفی و تحریف هایی که در ایجاد و حفظ فوبیا کمک می کنند، می پردازد.

در طول CBT، با پزشک در مورد علائم و ترس ها صحبت می کنید. درمانگر کمک می کند که افکار غیر منطقی را شناسایی کنید و یاد بگیرید که آنها را با افکار منطقی جایگزین کنید. برای فوبیاها، CBT اغلب بخشی از یک برنامه درمانی بزرگ تر است و نه یک درمان مستقل.

مقابله

علاوه بر جستجوی درمان برای بیماری خود، مراحلی نیز وجود دارد که می توانید به تنهایی انجام دهید که می تواند مقابله با آن را آسان تر کند. برخی از این موارد عبارت اند از:

مراقب خود باشید

مطمئن شوید که از سلامت جسمی و روانی خود به خوبی مراقبت می کنید. استراحت کافی داشته باشید، از یک رژیم غذایی سالم پیروی کنید، به طور منظم ورزش کنید و راه هایی برای آرامش و مدیریت استرس بیابید.

حمایت دریافت کنید

داشتن دوستان و خانواده ای که شما را درک کرده و حمایت می کنند نیز مهم است. همچنین ممکن است برایتان مفید باشد که به گروه خودیاری بپیوندید که در آن می توانید با افرادی که تجربیات مشابهی را تجربه خواهند کرد، صحبت کنید.

سعی کنید از تقویت ترس خود اجتناب کنید

مقابله اجتنابی، ترس از لمس شدن را تقویت و بدتر می کند. این بدان معنا نیست که باید مستقیماً با ترس خود مقابله کنید، اما یافتن راه هایی برای قرار گرفتن تدریجی در معرض آنچه از آن می ترسید می تواند کمک کند بر ترس خود غلبه کرده و با موفقیت از این مرحله عبور انجام دهید.

زوج یا خانواده درمانی می توانند به نزدیک ترین افراد کمک کنند که ترستان را درک کرده و راه های دیگری برای ابراز علاقه شان به شما ایجاد کنند. به دنبال درمانگری باشید که بتوانید با او اعتماد و رابطه درمانی ایجاد کنید و انتظار داشته باشید که این روند مدتی طول بکشد.

هیپنوتیزم درمانی

با هیپنوتیزم درمانی، درمانگر شما را به مکانی با تمرکز شدید راهنمایی می کند. همچنین به طور موقت از محیط اطراف خود بی اطلاع می شوید و بیشتر پذیرای افکار یا پیشنهادات جدید هستید. ممکن است هیپنوتیزم درمانی را با انواع دیگر درمان انجام دهید.

از روش های دیگر می توان به درمان روان که بیشتر بر مشکلات عاطفی تمرکز دارد و برای ایجاد تغییر افکار در طول رابطه درمانی تکیه دارد. مشاوره عمومی که ساختار ساده تری دارد، اما همچنان محیطی امن و بدون قضاوت را برای بحث در مورد موضوعاتی که می ترسید به وجود می آورد.

چگونه می توان علائم ترس از لمس شدن را مدیریت کرد؟

همچنین باید راهبردهای مقابله ای را برای مدیریت علائم اضطراب یا حمله پانیک بیاموزید. می توانید

• به طور مداوم ورزش کنید.
• تکنیک های تنفس را یاد بگیرید.
• برای کاهش استرس، تمرکز حواس یا مدیتیشن را تمرین کنید.

چگونه می توان خطر ابتلا به ترس از لمس شدن را کاهش داد؟

هیچ راهی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد. اما بسیاری از افراد می توانند با عادات سبک زندگی سالم، دفعات و شدت علائم فوبیا را کاهش دهند. ممکن است برخی کارها مانند رژیم غذایی مغذی پر از پروتئین بدون چربی، غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و چربی های سالم کمک کننده باشد.

کاهش خطر ابتلا به ترس از لمس شدن

همچنین سایر شرایط سلامت روان مانند OCD یا PTSD را با کمک پزشک قابل اعتماد مدیریت کنید. تمام تلاشتان را به کار گیرید که حداقل هفت تا هشت ساعت در شب بخوابید. بهتر است برای جلوگیری از انزوای اجتماعی با عزیزان مورد اعتماد یا درمانگر صحبت کنید.

آیا هافو فوبیا با اوتیسم مرتبط است؟

بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دوست ندارند که آنها را لمس کنند. برخی از تحقیقات نشان داده اند که مغز فرد مبتلا به اوتیسم به لمس فیزیکی مانند فرد مبتلا به لمس شدن پاسخ می دهد. همه افراد مبتلا به اوتیسم به این مشکل مبتلا نیستند و داشتن هافو فوبیا لزوماً به این معنی نیست که اوتیسم دارید.

ترس از لمس شدن یا اوتیسم

با این حال، مطالعات نشان می دهد که حدود نیمی از افراد مبتلا به اوتیسم نیز دارای اختلال اضطراب هستند. از این نیمی، از هر سه نفر دو نفر دارای فوبیای خاص هستند که می تواند شامل این بیماری باشد. افراد مبتلا به اوتیسم نیز معمولاً قلدری یا سوء استفاده را تجربه می کنند که می تواند منجر به این معضل شود.

برای برخی از افراد، ترس لمس شدن توسط یک نوع از جنسیت است. برای دیگران، ترس به همه مردم سرایت می کند. افراد مبتلا اغلب هنگام لمس علائم جسمی پریشانی شدید را تجربه خواهند کرد.

آنان ممکن است احساس تهوع، برافروختگی یا احساس تپش قلب داشته باشند. درمان هایی مانند درمان یا دارو به بسیاری از افراد کمک می کند تا علائم را مدیریت کنند و زندگی راحت تری داشته باشند.

چشم انداز افراد مبتلا به ترس از لمس شدن چیست؟

برای بسیاری از افراد، علائم با درمان کاهش می یابد. بیمار درمان نشده می تواند خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهد:

• اضطراب
• افسردگی
• کناره گیری یا انزوای اجتماعی
• اختلالات مصرف مواد، از جمله سوء مصرف مواد مخدر

چه چیز دیگری باید از دکتر بپرسید؟

همچنین ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید:

• محتمل ترین علت چیست؟
• برای مدیریت علائم چه کنم؟
• آیا بیماری با تشخیص سلامت روان دیگری مرتبط است؟
• آیا من از مصرف دارو سود خواهم برد؟
• آیا علائم هرگز به طور کامل از بین خواهند رفت؟

سخن آخر

ترس از لمس شدن می تواند در نتیجه تجربیات عمیق تروماتیک ایجاد شود. چنین واکنش هایی قابل درک است و درمان می تواند به افراد کمک کند تا با خاطرات تروما و همچنین علائم آن کنار بیایند.

اگر ترس شما را از برآوردن نیازهای روزمره باز می دارد، مهم است که با متخصص سلامت روان یا پزشک معالجتان تماس بگیرید. ممکن است هرگز با لمس شدن کاملاً راحت نشوید، اما با سخت کوشی می توانید یاد بگیرید که واکنش های ترسناک خود را مدیریت کنید. جذب موفقیت و پیروز شدن در این مسیر دشوار بسیار راحت خواهد بود.

منبع:

https://www.fsnursing.com/information-fear-touched/