هر آنچه در مورد روان شناسی زبان بدن باید بدانید
زبان بدن به سیگنال های غیرکلامی اشاره دارد که برای برقراری ارتباط از آنان استفاده می کنید. به گفته کارشناسان، این سیگنال های غیرکلامی بخش بزرگی از ارتباطات روزانه را تشکیل می دهند. روانشناسی زبان بدن یکی از مهم ترین نتایج حاصل شده از شناخت درست و به موقع چنین حرکاتی خواهد بود.
از حالات صورت گرفته تا حرکات بدن، چیزهایی که نمی گوییم همچنان می توانند حجم زیادی از اطلاعات را منتقل کنند. پیشنهاد شده است که زبان بدن ممکن است بین 60 تا 65 درصد از کل ارتباطات را تشکیل دهد.
درک زبان بدن مهم است، اما توجه به نشانه های دیگر مانند زمینه نیز ضروری است. در بسیاری از موارد، باید به سیگنال ها به عنوان گروه به جای تمرکز بر اقدام واحد نگاه کنید.
در اینجا مواردی را بیان خواهیم کرد که هنگام تلاش برای تفسیر زبان بدن باید به دنبال آن باشید. با ما همراه باشید.
آشنایی با روان شناسی زبان بدن
یک لحظه به این فکر کنید که فرد چقدر می تواند تنها با تک حالت چهره، احساسات را بیان کند. لبخند می تواند نشان دهنده تأیید یا خوشحالی باشد. اخم می تواند نشان دهنده عدم تأیید یا ناراحتی باشد.
آشنایی با روان شناسی زبان بدن
در برخی موارد، حالات چهره ممکن است که احساسات واقعی را در مورد موقعیت خاص نشان دهد. در حالی که می گویید احساس خوبی دارید، ظاهر صورت ممکن است چیز دیگری را به مردم بگوید.
فقط چند نمونه از احساساتی که می توانند از طریق حالات چهره بیان شوند، عبارت اند از:
- خوشبختی
- غمگینی
- خشم
- تعجب
- انزجار
- ترس
- گیجی
- هیجان
- میل
- تحقیر
بیان صورت افراد حتی می تواند به تعیین اینکه آیا به آنچه فرد می گوید اعتماد یا باور داریم نیز کمک کند. مطالعات نشان داد که قابل اعتمادترین حالت صورت شامل بالا بردن جزئی ابروها و لبخند خفیف است. این عبارت، محققان پیشنهاد کردند، هم دوستی و هم اعتماد به نفس را منتقل می کند.
حالات چهره نیز یکی از جهانی ترین اشکال زبان بدن است. عباراتی که برای انتقال ترس، خشم، غم و شادی استفاده می شود در سراسر جهان مشابه است. حتی تحقیقات نشان می دهد که در مورد هوش افراد بر اساس چهره و حالاتش قضاوت می شود.
مطالعه دیگری نشان داد که افرادی که چهره های باریک تر و بینی های برجسته تری دارند، بیشتر به عنوان باهوش شناخته می شوند. افرادی که دارای حالت های خندان و شاد هستند نیز به عنوان فردی باهوش تر از افرادی با حالت های خشمگین ارزیابی می شدند.
چشم ها
اولین ابزار در روان شناسی زبان بدن چشم ها است که کار را برای شما آسان و برای دیگران سخت خواهد کرد. چشم ها اغلب به عنوان “پنجره های روح” شناخته می شوند، زیرا آنان می توانند چیزهای زیادی را در مورد آنچه که شخص احساس یا فکر می کند، آشکار سازند. عاملی که باعث موفقیت یا عدم آن خواهد شد.
همان طور که در حال گفتگو با شخص دیگری هستید، توجه به حرکات چشم بخش طبیعی و مهمی از فرایند ارتباط است.
روان شناسی زبان بدن و چشم
برخی از چیزهای رایجی که ممکن است متوجه شوید عبارت اند از اینکه آیا افراد تماس مستقیم چشمی برقرار می کنند یا نگاه خود را از فرد مقابل دور می کنند، چقدر پلک می زنند یا مردمک هایشان گشاد شده است. هنگام ارزیابی زبان بدن، به علائم چشمی زیر توجه کنید.
نگاه چشم
وقتی فردی در حین گفتگو مستقیماً به چشمانتان نگاه می کند، نشان دهنده علاقه و توجه اوست. با این حال، تماس چشمی طولانی مدت می تواند نشانه احساس خطر باشد.
از سوی دیگر، قطع ارتباط چشمی و دور نگاه کردن مکرر ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد حواسش پرت یا ناراحت است که سعی می کند احساسات واقعی خود را پنهان کند.
چشمک زدن
از دیگر موارد در روان شناسی زبان بدن و به خصوص چشم پلک زدن طبیعی است، اما باید به این نکته هم توجه کنید که فرد زیاد پلک می زند یا کم. مردم اغلب زمانی که احساس ناراحتی می کنند، سریع تر پلک می زنند. پلک زدن مکرر ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد عمداً سعی در کنترل حرکات چشم خود دارد.
به عنوان مثال، بازیکن پوکر ممکن است کمتر پلک بزند، زیرا او عمداً سعی می کند در مورد دستی که به او داده شده، هیجان زده به نظر برسد.
اندازه مردمک
اندازه مردمک می تواند سیگنال ارتباطی غیرکلامی بسیار ظریفی باشد. در حالی که سطح نور در محیط گشاد شدن مردمک چشم را کنترل می کند، گاهی اوقات احساسات نیز می توانند تغییرات کوچکی در اندازه مردمک ایجاد کنند.
به عنوان مثال، ممکن است عبارت “چشم های اتاق خواب” را شنیده باشید که برای توصیف نگاهی که فردی هنگام جذب فرد دیگر به او می کند، استفاده می شود. برای مثال، چشم های بسیار گشاد شده می تواند نشان دهنده علاقه یا حتی برانگیختگی فرد باشد.
دهان
حرکات دهان در روان شناسی زبان بدن بسیار اهمیت دارد و می تواند در خواندن زبان بدن ضروری باشد. به عنوان مثال، جویدن لب پایین ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد احساس نگرانی، ترس یا ناامنی را تجربه می کند.
روان شناسی زبان بدن و دهان
اگر فرد خمیازه می کشد یا سرفه می کند، پوشاندن دهان ممکن است تلاشی برای مؤدب بودن باشد، اما ممکن است تلاشی برای پوشاندن اخم های نارضایتی باشد.
لبخند زدن شاید از بزرگ ترین سیگنال های زبان بدن باشد، اما لبخند را می توان به طرق مختلف نیز تفسیر کرد. لبخند ممکن است واقعی باشد یا برای بیان شادی کاذب، کنایه یا حتی بدبینی استفاده شود. هنگام ارزیابی زبان بدن، به نکات زیر در دهان و لب توجه کنید.
- لب های جمع شده: سفت کردن لب ها ممکن است نشانه بیزاری، عدم تأیید یا بی اعتمادی باشد.
- گاز گرفتن لب: مردم گاهی اوقات در مواقعی که نگران، مضطرب یا استرس هستند لب های خود را گاز می گیرند.
- پوشاندن دهان: وقتی افراد می خواهند یک واکنش عاطفی را پنهان کنند، ممکن است دهان خود را بپوشانند تا از نشان دادن لبخند یا پوزخند جلوگیری کنند.
- بالا یا پایین شده: تغییرات جزئی در دهان نیز می تواند نشانه های ظریفی از احساس فرد باشد. هنگامی که دهان کمی به سمت بالا چرخانده می شود، ممکن است به این معنی باشد که فرد احساس خوشحالی یا خوش بینی دارد. از طرف دیگر، دهانی که کمی به سمت پایین کشیده شده است می تواند نشانه غم و اندوه، عدم تأیید یا حتی یک اخم آشکار باشد.
حرکات
حرکات عاملی بسیار اثر بخش در روند مذاکره یا صحبت هستند که شناخت روان شناسی زبان بدن در این حوزه اهمیت بالایی دارد که از این طریق قادر به حرکت در مسیر موفق شدن در صحبت پیش بروید.
روان شناسی زبان بدن و حرکات
ژست ها می توانند برخی از مستقیم ترین و واضح ترین سیگنال های زبان بدن باشند. تکان دادن، اشاره کردن، و استفاده از انگشتان برای نشان دادن مقادیر عددی همگی حرکات بسیار رایج و قابل درک هستند.
با این حال، برخی از حرکات ممکن است فرهنگی باشند، بنابراین نشان دادن شست یا علامت صلح در کشوری دیگر ممکن است معنایی کاملاً متفاوت با آنچه در ایران دارد، داشته باشد. مثال های زیر تنها چند ژست رایج و معانی احتمالی آنها هستند:
- مشت گره کرده می تواند نشان دهنده خشم در برخی موقعیت ها یا همبستگی در برخی موقعیت ها باشد.
- شست روبه بالا و پایین اغلب به عنوان حرکات تأیید و عدم تأیید استفاده می شود.
- ژست «خوب» که با لمس کردن انگشت شست و اشاره به صورت دایره ای و دراز کردن سه انگشت دیگر انجام می شود، می تواند به معنای «خوب» یا «خوب» استفاده شود. سیگنال به این معنی است که شما چیزی نیستید. در برخی از کشورهای آمریکای جنوبی، این نماد در واقع ژستی مبتذل است.
- علامت V که با بلند کردن انگشت اشاره و وسط و جدا کردن آنها برای ایجاد یک V شکل ایجاد می شود، در برخی کشورها به معنای صلح یا پیروزی است. در بریتانیا و استرالیا، این نماد زمانی که پشت دست به سمت بیرون باشد، معنایی توهین آمیز به خود می گیرد.
بازوها و پاها
دست ها و پاها می توانند در انتقال اطلاعات غیرکلامی مفید باشند و برای افراد نیمه مبتدی در بحث روان شناسی زبان بدن قابل تشخیص خواهد بود. روی هم زدن بازوها می تواند نشان دهنده حالت تدافعی باشد. دور کردن پاها از فرد دیگر ممکن است نشان دهنده بیزاری یا ناراحتی آن فرد باشد.
سیگنال های ظریف دیگر مانند باز کردن بازوها به طور گسترده ممکن است تلاشی برای بزرگ تر یا فرمان پذیر به نظر رسیدن باشد، در حالی که نزدیک نگه داشتن بازوها به بدن ممکن است تلاشی برای به حداقل رساندن خود یا کناره گیری از توجه باشد.
هنگامی که زبان بدن را ارزیابی می کنید، به برخی از سیگنال های زیر که بازوها و پاها ممکن است منتقل کنند توجه کنید:
- دست های ضربدری ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد احساس دفاعی، محافظت از خود یا بسته بودن می کند.
- ایستادن در حالی که دست ها روی باسن قرار می گیرد می تواند نشانه ای از آمادگی و کنترل فرد باشد، یا احتمالاً می تواند نشانه ای از پرخاشگری باشد.
- قلاب کردن دست ها از پشت ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد احساس بی حوصلگی، اضطراب یا حتی عصبانیت می کند.
- ضربه زدن سریع به انگشتان یا بی قراری می تواند نشانه ای از بی حوصلگی یا ناامیدی فرد باشد.
- دستان ضربدری می تواند نشان دهنده این باشد که یک فرد احساس می کند بسته است یا به حریم خصوصی نیاز دارد.
وضعیت بدن
نحوه نگه داشتن بدن نیز می تواند به عنوان بخش مهمی از روانشناسی زبان بدن عمل کند. اصطلاح پوسچر به نحوه نگه داشتن بدن و همچنین فرم کلی فیزیکی یک فرد اشاره دارد.
روان شناسی زبان بدن و وضعیت بدن
وضعیت قرارگیری می تواند اطلاعات زیادی را در مورد احساس یک فرد و همچنین نکاتی در مورد ویژگی های شخصیتی، مانند اعتماد به نفس، باز بودن یا تسلیم بودن یک فرد را منتقل کند.
به عنوان مثال، صاف نشستن ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد متمرکز بوده و به آنچه در حال وقوع است، توجه دارد. از سوی دیگر، نشستن با بدن خمیده به جلو، می تواند به این معنی باشد که فرد بی حوصله یا بی تفاوت است.
هنگامی که سعی می کنید زبان بدن را بخوانید، سعی کنید به برخی از سیگنال هایی که وضعیت بدن فرد می تواند ارسال کند، توجه کنید.
- وضعیت باز شامل باز نگه داشتن تنه بدن و در معرض دید قرار گرفتن است. این نوع وضعیت نشان دهنده دوستی، گشاده رویی و تمایل است.
- وضعیت بسته شامل پنهان کردن تنه بدن اغلب با خم شدن به جلو و روی هم نگه داشتن دست ها و پاها است. این نوع وضعیت می تواند نشانگر خصومت، غیر دوستی و اضطراب باشد
فضا شخصی
آیا تابه حال شنیده اید که شخصی به نیاز خود به فضای شخصی اشاره کند؟ آیا تابه حال برایتان پیش آمده است که وقتی کسی کمی بیش از حد نزدیکتان می ایستد، احساس ناراحتی کنید؟
اصطلاح پروکسمیک به فاصله بین افراد در هنگام تعامل اشاره دارد. همان طور که حرکات بدن و حالات چهره می توانند اطلاعات غیرکلامی زیادی را به هم منتقل کنند، فضای فیزیکی بین افراد نیز چنین است و در روان شناسی زبان بدن اثر دارد. در حقیقت چهار سطح از فاصله اجتماعی وجود دارد که در موقعیت های مختلف رخ می دهد که به شرح زیر است.
فاصله صمیمی
6 تا 18 اینچ مد نظر است که این سطح از فاصله فیزیکی اغلب نشان دهنده رابطه نزدیک تر یا راحتی بیشتر بین افراد است. معمولاً در هنگام تماس صمیمی مانند در آغوش گرفتن، زمزمه کردن یا لمس کردن رخ می دهد.
فاصله ملی
1.5 تا 4 فوت خواهد بود که فاصله فیزیکی در این سطح معمولاً بین افرادی که اعضای خانواده یا دوستان نزدیک هستند، اتفاق می افتد. هر چه افراد بتوانند به راحتی در هنگام تعامل بایستند، می تواند نشان دهنده سطح صمیمیت در رابطه آنان باشد.
فاصله اجتماعی
4 تا 12 فوت فاصله این سطح از فاصله فیزیکی اغلب با افرادی که آشنا هستند، استفاده می شود. با کسی که نسبتاً خوب می شناسید، مانند همکار که چندین بار در هفته می بینید، ممکن است احساس راحتی بیشتری داشته باشید تا در فاصله نزدیک تر با هم ارتباط برقرار کنید. این مورد نیز از مهم ترین موارد روان شناسی زبان بدن خواهد بود.
در مواردی که طرف مقابل را به خوبی نمی شناسید، مانند راننده پستی که فقط 1 بار در ماه می بینید، ممکن است فاصله 10 تا 12 فوتی راحت تر باشد.
فاصله عمومی
12 تا 25 فوت است که فاصله فیزیکی در این سطح اغلب در موقعیت های سخنرانی عمومی استفاده می شود. صحبت کردن در مقابل کلاس پر از دانش آموز یا ارائه سخنرانی در محل کار نمونه های خوبی از چنین موقعیت هایی است. همچنین توجه به این نکته مهم است که سطح فاصله شخصی که افراد برای احساس راحتی نیاز دارند می تواند از فرهنگی به فرهنگی دیگر متفاوت باشد.
از مثال هایی که اغلب ذکر می شود، تفاوت بین مردم از فرهنگ های لاتین و افرادی از آمریکای شمالی است. مردم کشورهای لاتین تمایل دارند هنگام تعامل با یکدیگر در نزدیکی یکدیگر قرار بگیرند، در حالی که افرادی از آمریکای شمالی به فاصله شخصی بیشتری نیاز دارند.
سخن آخر
درک روان شناسی زبان بدن می تواند کمک زیادی به برقراری ارتباط بهتر با دیگران و تفسیر آنچه که دیگران می خواهند بیان کنند، کمک کند. در حالی که ممکن است انتخاب سیگنال ها وسوسه انگیز باشد، مهم است که به این سیگنال های غیرکلامی در ارتباط با ارتباطات کلامی، سایر سیگنال های غیرکلامی و موقعیت نگاه کنید.
منبع:
